Midterm
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
11 Juli 2007 | Soedan, Khartoem
Zo ik begin dit stukje op het moment dat de missie door de helft gezaagd kan worden. In de nacht van 09 Juli 2007 op 10 Juli 2007 (toevallig de verjaardag van mijn dochter) om 00.00 uur zagen mijn Bud en ik deze missie in tweeën.
Het overbekende aftellen kan beginnen.
Zo daar ben ik weer even met mijn Bud geproost en een Keniaans Tuskertje soldaat gemaakt. Het geplande diner, HAMBURGERS om 00.00 uur hebben we moeten uitstellen i.v.m. het noodweer dat vanmiddag Kauda gepasseerd heeft.
De foto’s van de party zullen de volgende keer het bericht versieren.
Het is trouwens wel laat geworden ik mocht niet naar bed, omdat ik eerst het nieuwe stukje op de weblog van mijn Bud moest lezen: “Ode aan mijn Bud”.
Ik kreeg wel de beperking dat ik mijn reactie op het stukje maar in mijn dagboek moest schrijven, oké Bud bij dezen “GEEN COMMENTAAR” op je ode. Ik spreek je nog wel :)
Vaderdag deel 2
Met de post van afgelopen week kwam de broodrooster aan en ook een cadeautje van mijn dochtertje Florine.
Een zelf gemaakt fotolijstje met haar fotootje en wat denk je zit de foto op zijn kop.
HAHAHAHA nee hoor Florine had het goed geplakt en er stond onder “ik ben ondersteboven van jou”. Papa vindt het heel mooi Florine dank je wel.
Bezoek
Afgelopen week hadden we ook bezoek van een data base manager uit Khartoum, UNMO Luitenant-kolonel Peter Wolter. Met Peter heb ik een paar dagen opgetrokken en hem de hele omgeving laten zien, van het aapje van de SPLA Nationale monitor Majoor Hassan t/m de weg naar Lwere.
Deze weg heeft zeer te lijden onder de zware regenbuien en na elke bui zijn lokalen druk in de weer om er voor te zorgen dat gemotoriseerd verkeer toch gebruik kan blijven maken van deze “weg”.
WEG:
Eigenlijk is het meer een kip ei verhaal, wat was er eerder.
Wel hier is het antwoord duidelijk, eerst was er in de regentijd een rivierbedding waar het water door naar beneden stort de berg af, toen kwam de mens en ze noemden het de "WEG".
Welnu, ik geef toch meer de voorkeur om deze weg rotsachtige rivierbedding te noemen, oordeel zelf maar.
Het is wel een prachtige uitdaging om elke keer zonder lekke banden deze route af te leggen.
Off the road
Rijden op deze wegen is met niets in Nederland te vergelijken, maar met onze ervaring en training in Oirschot kunnen wij hier goed uit de voeten.
Was dit maar ook van toepassing op die andere nationaliteiten, vooral de Aziaten.
We hebben hier sinds 2 weken een Majoor uit Bangladesh en die heeft het gepresteerd om tijdens zijn allereerste patrouille een van onze auto’s een wat andere vorm te geven.
We hebben zijn naam Major Taufiq maar omgedoopt in Major Traffic.
Werkelijk ongelofelijk hoe deze mensen het presteren een auto "niet" te beheersen en bij de eerste de beste modderpoel vast komen te zitten.
Nu het regen seizoen begint worden alle “wegen” steeds moeilijker begaanbaar. De transport middelen die hier nu nog enigszins kunnen verplaatsen zijn trucks.
Deze trucks zijn zwaar bejaarde BEDFORTS (nog met houten cabines) die waarschijnlijk ooit zijn achtergelaten door de Britten.
Nu moeten jullie niet denken dat er enorm veel van deze trucks rondrijden, in dit enorme land zijn het schaarse transportmiddelen en ze worden dan ook tot de nok aan toe volgeladen.
Passeren wordt dan ook een kunst, want even door de berm is een Russische-roulette oplossing. De weg is weliswaar veilig gegeven (i.v.m. mijnen) en gemarkeerd met witte stenen, voor de berm is geen garantie afgegeven .
Dus even wachten tot de weg de mogelijkheid geeft om in te halen, of door een spoor die anderen al voor je gemaakt hebben.
Waarschijnlijk Russisch-roulette liefhebbers of, lokalen die bekend zijn met de locaties van mogelijke mijnen.
Buiten auto’s en fietsen is hier ook een middel van transport de motor, en zelfs vrouwen kun je hier op een motor tegenkomen.
9 JULI 2007
Deze datum geeft aan in het vredesproces hier dat troepen van de SAF en SPLA moeten verplaatsen naar hun eigen kant van de lijn 01-01-56. Dit is de scheidingslijn tussen het Noorden en Zuiden van Soedan (SAF – SPLA).
In ons gebied (SPLA gebied) zijn nu veel verplaatsingen van troepen naar verzamelgebieden, om vandaar af verplaatst te worden naar het Zuiden.
Er komen dan nu ook regelmatig SPLA generaals aan op Airfield Kauda, voor besprekingen op het hoofdkwartier van het 4e Front in Lwere.
Als deze troepen uiteindelijk gaan verplaatsten moet de VN (lees wij UNMO’s) deze gaan escorteren, dus we zullen onze handen nog vol gaan krijgen aan de escortes en de “wegen”.
Het weer
De temperatuur is hier nu iets gezakt, als de zon schijnt wordt het nog een graad of 30 a 35.
Tijdens regenbuien en s’nachts blijft de thermometer steken op een graad of 20 tot 25, er is wel een nadeel de luchtvochtigheid is regelmatig 96%. Zweten dus!!
De regenbuien gaan ook gepaard met enorme stormen, de UN tent die ooit dienst heeft gedaan als vergaderzaal en ziekenrapportwachtkamer, is gisteren bezweken onder zo een storm.
Ook het afdakje van de Egyptische wacht, aan de poort, is nu een “op het dak” afdakje geworden, want daar is het heen geblazen.
Ook de bestaande en de nieuw aangelegde groentetuin (van mijn Bud) heeft zwaar te lijden gehad onder de watermassa’s. De kweekbedden hebben het gelukkig wel gehouden en de jonge aanplant is niet verdronken.
Ed H bedankt voor het radijsjes zaad na 48 uur keken de eerste al boven de aarde uit . (De sambal zal heerlijk gaan smaken en ik heb mijn Bud uit moeten leggen dat startkabels niet eetbaar zijn)
Uitdelen
Ik heb deze week ook nog twee schepjes weggegeven aan 2 broertjes die met hun grote broer op een ezel langs ons kamp kwamen.
Ik ben toch elke keer weer ontroerd om hier kindjes te zien en daar bij te denken, wat hebben wij toch een geluk dat ons wiegje en die van onze kinderen in Nederland heeft gestaan.
Leven hier is hard, deze week is in het Duitse ziekenhuis in Lwere nog een 10 jarig meisje aan hondsdolheid overleden. Ook malaria, diaree en allerlei andere ziektes beginnen nu de kop op te steken.
Ondanks de harde realiteit (die zeker een impact op je heeft als mens) hebben mijn Bud en ik hier nog steeds een goede tijd en de moraal is hoog.
We hebben er nog steeds zin en we lachen enorm veel met elkaar.
Ron nog 90 te gaan.
P.S. een ding wil ik kwijt, dit is geen opmerking maar een constatering (Metacommunicatie).
Mijn Bud heeft al enige weken bezit genomen van het bureau van de niet meer aanwezige kamp manager en zo netjes en verzorgd als hij zijn container heeft, zo een chaos heeft hij weten te creëren in dit bureau.
Nu weet ik ook waarom we na een sportles altijd zelf moeten opruimen.
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan
Soedan
Groet ik jullie allen
Martin
نترام
Het overbekende aftellen kan beginnen.
Zo daar ben ik weer even met mijn Bud geproost en een Keniaans Tuskertje soldaat gemaakt. Het geplande diner, HAMBURGERS om 00.00 uur hebben we moeten uitstellen i.v.m. het noodweer dat vanmiddag Kauda gepasseerd heeft.
De foto’s van de party zullen de volgende keer het bericht versieren.
Het is trouwens wel laat geworden ik mocht niet naar bed, omdat ik eerst het nieuwe stukje op de weblog van mijn Bud moest lezen: “Ode aan mijn Bud”.
Ik kreeg wel de beperking dat ik mijn reactie op het stukje maar in mijn dagboek moest schrijven, oké Bud bij dezen “GEEN COMMENTAAR” op je ode. Ik spreek je nog wel :)
Vaderdag deel 2
Met de post van afgelopen week kwam de broodrooster aan en ook een cadeautje van mijn dochtertje Florine.
Een zelf gemaakt fotolijstje met haar fotootje en wat denk je zit de foto op zijn kop.
HAHAHAHA nee hoor Florine had het goed geplakt en er stond onder “ik ben ondersteboven van jou”. Papa vindt het heel mooi Florine dank je wel.
Bezoek
Afgelopen week hadden we ook bezoek van een data base manager uit Khartoum, UNMO Luitenant-kolonel Peter Wolter. Met Peter heb ik een paar dagen opgetrokken en hem de hele omgeving laten zien, van het aapje van de SPLA Nationale monitor Majoor Hassan t/m de weg naar Lwere.
Deze weg heeft zeer te lijden onder de zware regenbuien en na elke bui zijn lokalen druk in de weer om er voor te zorgen dat gemotoriseerd verkeer toch gebruik kan blijven maken van deze “weg”.
WEG:
Eigenlijk is het meer een kip ei verhaal, wat was er eerder.
Wel hier is het antwoord duidelijk, eerst was er in de regentijd een rivierbedding waar het water door naar beneden stort de berg af, toen kwam de mens en ze noemden het de "WEG".
Welnu, ik geef toch meer de voorkeur om deze weg rotsachtige rivierbedding te noemen, oordeel zelf maar.
Het is wel een prachtige uitdaging om elke keer zonder lekke banden deze route af te leggen.
Off the road
Rijden op deze wegen is met niets in Nederland te vergelijken, maar met onze ervaring en training in Oirschot kunnen wij hier goed uit de voeten.
Was dit maar ook van toepassing op die andere nationaliteiten, vooral de Aziaten.
We hebben hier sinds 2 weken een Majoor uit Bangladesh en die heeft het gepresteerd om tijdens zijn allereerste patrouille een van onze auto’s een wat andere vorm te geven.
We hebben zijn naam Major Taufiq maar omgedoopt in Major Traffic.
Werkelijk ongelofelijk hoe deze mensen het presteren een auto "niet" te beheersen en bij de eerste de beste modderpoel vast komen te zitten.
Nu het regen seizoen begint worden alle “wegen” steeds moeilijker begaanbaar. De transport middelen die hier nu nog enigszins kunnen verplaatsen zijn trucks.
Deze trucks zijn zwaar bejaarde BEDFORTS (nog met houten cabines) die waarschijnlijk ooit zijn achtergelaten door de Britten.
Nu moeten jullie niet denken dat er enorm veel van deze trucks rondrijden, in dit enorme land zijn het schaarse transportmiddelen en ze worden dan ook tot de nok aan toe volgeladen.
Passeren wordt dan ook een kunst, want even door de berm is een Russische-roulette oplossing. De weg is weliswaar veilig gegeven (i.v.m. mijnen) en gemarkeerd met witte stenen, voor de berm is geen garantie afgegeven .
Dus even wachten tot de weg de mogelijkheid geeft om in te halen, of door een spoor die anderen al voor je gemaakt hebben.
Waarschijnlijk Russisch-roulette liefhebbers of, lokalen die bekend zijn met de locaties van mogelijke mijnen.
Buiten auto’s en fietsen is hier ook een middel van transport de motor, en zelfs vrouwen kun je hier op een motor tegenkomen.
9 JULI 2007
Deze datum geeft aan in het vredesproces hier dat troepen van de SAF en SPLA moeten verplaatsen naar hun eigen kant van de lijn 01-01-56. Dit is de scheidingslijn tussen het Noorden en Zuiden van Soedan (SAF – SPLA).
In ons gebied (SPLA gebied) zijn nu veel verplaatsingen van troepen naar verzamelgebieden, om vandaar af verplaatst te worden naar het Zuiden.
Er komen dan nu ook regelmatig SPLA generaals aan op Airfield Kauda, voor besprekingen op het hoofdkwartier van het 4e Front in Lwere.
Als deze troepen uiteindelijk gaan verplaatsten moet de VN (lees wij UNMO’s) deze gaan escorteren, dus we zullen onze handen nog vol gaan krijgen aan de escortes en de “wegen”.
Het weer
De temperatuur is hier nu iets gezakt, als de zon schijnt wordt het nog een graad of 30 a 35.
Tijdens regenbuien en s’nachts blijft de thermometer steken op een graad of 20 tot 25, er is wel een nadeel de luchtvochtigheid is regelmatig 96%. Zweten dus!!
De regenbuien gaan ook gepaard met enorme stormen, de UN tent die ooit dienst heeft gedaan als vergaderzaal en ziekenrapportwachtkamer, is gisteren bezweken onder zo een storm.
Ook het afdakje van de Egyptische wacht, aan de poort, is nu een “op het dak” afdakje geworden, want daar is het heen geblazen.
Ook de bestaande en de nieuw aangelegde groentetuin (van mijn Bud) heeft zwaar te lijden gehad onder de watermassa’s. De kweekbedden hebben het gelukkig wel gehouden en de jonge aanplant is niet verdronken.
Ed H bedankt voor het radijsjes zaad na 48 uur keken de eerste al boven de aarde uit . (De sambal zal heerlijk gaan smaken en ik heb mijn Bud uit moeten leggen dat startkabels niet eetbaar zijn)
Uitdelen
Ik heb deze week ook nog twee schepjes weggegeven aan 2 broertjes die met hun grote broer op een ezel langs ons kamp kwamen.
Ik ben toch elke keer weer ontroerd om hier kindjes te zien en daar bij te denken, wat hebben wij toch een geluk dat ons wiegje en die van onze kinderen in Nederland heeft gestaan.
Leven hier is hard, deze week is in het Duitse ziekenhuis in Lwere nog een 10 jarig meisje aan hondsdolheid overleden. Ook malaria, diaree en allerlei andere ziektes beginnen nu de kop op te steken.
Ondanks de harde realiteit (die zeker een impact op je heeft als mens) hebben mijn Bud en ik hier nog steeds een goede tijd en de moraal is hoog.
We hebben er nog steeds zin en we lachen enorm veel met elkaar.
Ron nog 90 te gaan.
P.S. een ding wil ik kwijt, dit is geen opmerking maar een constatering (Metacommunicatie).
Mijn Bud heeft al enige weken bezit genomen van het bureau van de niet meer aanwezige kamp manager en zo netjes en verzorgd als hij zijn container heeft, zo een chaos heeft hij weten te creëren in dit bureau.
Nu weet ik ook waarom we na een sportles altijd zelf moeten opruimen.
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan
Soedan
Groet ik jullie allen
Martin
نترام
-
11 Juli 2007 - 05:36
Dniël Loos:
Ha die Pa,
Weer een mooi stukje, je moet schrijver worden..........
We verheugen ons er op dat je verlof er al weer snel aan komt.
Dikke kus Daan, Kir en Sam -
11 Juli 2007 - 06:35
Tony V.d.H.:
Hallo Martin,
De helft zit erop, las ik. Leuk om alles te lezen en de foto's te zien. Succes daar!
Groeten uit Soesterberg -
11 Juli 2007 - 08:36
Suzanne:
Onvoorstelbaar uniek verschijnsel: een combinatie van mijn vader met de woorden netjes en verzorgd!!! Eens even kijken wat de Dikke van Dale daarover zegt:
Netjes
1.Ordelijk
2.Goed verzorgd -> gesoigneerd, tiptop
3.Fatsoenlijk
Verzorgd
1.Waaraan zorg is besteed
Hmmm... Dat doet ie thuis nou nooit! ;-)(grapje pap!) Zo te zien heeft hij al een uitlaatklep gevonden en wel het bureau van de ex-manager!
Jullie zijn op de helft! Nog drie maanden knallen, ervaringen opdoen en samen lachen en dan zit het er weer op. Geniet van jullie tijd daar en het verlof is bijna in zicht!!! Doeiii..
Groetjes, Suzanne -
11 Juli 2007 - 09:01
Wendy:
Hoi Martin,
Alweer de eerste helft erop. Dat gaat echt snel!!
Wat een indrukwekkende verhalen weet je steeds weer neer te zetten. Dan hebben wij het maar goed hier!!
Als mijn ouders bij ons zijn lezen ze je verhalen dus die blijven ook op de hoogte.
Zet het goede werk daar voort!!
Groetjes Rien, Gerda, Marcel en Wendy -
11 Juli 2007 - 11:26
Dinie:
Hallo Martin,
De helft zit erop.Trek daar de vakantie nog vanaf dan schiet het helemaal op.Top dat jullie het zo goed met elkaar kunnen vinden.Als dat anders zou zijn duurt zo'n periode dubbel zolang.Aan de verhalen te horen gaat er geen dag voorbij zonder te lachen.Ze zeggen ook niet voor niks: een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Wil ik nog even iets zeggen op je constatering.IK herken het ......maar verder is ie wel heel lief hoor.
Martin hou je haaks en wees zuinig op jezelf. -
11 Juli 2007 - 18:17
Petra:
Hoi Martin,
Weer een mooi verhaal, het lijkt wel of het daar steeds gezelliger wordt. Ja, maak er ook maar iets van en zoals je merkt gaat de tijd toch wel snel zo. Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal.
Groetjes
Petra -
11 Juli 2007 - 19:28
JandvdS:
Martin,
wat moet ik zeggen na het zoveelste mooie verhaal over wat je meemaakt; en niemand die me nu nog kan vertellen dat het niet nuttig is wat jullie daar doen, al is het in ogen van velen natuurlijk wel ff anders dan in Afghanistan. Daar is inmiddels de zoveelste aanslag op NLD personeel geweest en ik ben bang dat we vandaag of morgen te horen krijgen dat die ene zwaar gewonde die nu gevallen is het ook niet heeft overleefd. Het gaat hard ..... In soesterberg alles oke; de vakanties voor breken nu aan, je ziet het langzaam leeg stromen. Ook de opdrachten om te inventariseren welke mensen geschikt zijn voor bepaalde functies voor uitzendingen in de (zeer) nabije toekomst vlogen me deze week om de oren. Van Herman vS zul je inmiddels wel al wat hebben gehoord. We hebben al een ander aangewezen. Iedereen van hoog tot laag moet nu rekening gaan houden dat-ie er rap van is. Om met de C-LAS te spreken "make it happen" en veel moet daar voor wijken, beter gezegd: alles staat in het teken van .....
Hou je taai, je kunt nu gaan aftellen, maar blijf vooral genieten !
jan en Ingrid dvdS -
12 Juli 2007 - 19:11
Samantha:
ha die pa,
het aftellen is begonnen nog 24 dagen en dan komen we je weer met zijn allen ophalen.
hopen dat dit keer het busje optijd is anders moet jij weer wachten maar ja dan kan nu wel een kopje koffie drinken hahah'
dikke kusz sam hvj
-
13 Juli 2007 - 12:30
Pa En Moe:
wij kijken steeds of er een pennevruchtvan jou op de site is gezet,dat zou je niet zeggen dat ik zo laat ben met mijn reactie nu maar wat in het vat zit verzuurt niet.ik ben het eens met Daan,die begint ook al met TV programma's te gooien zoals zijn begin,HA DIE PA. jongen iedereen daar de hartelijke groeten.wij denken aan aan je.
veel liefs Pa en Moe -
14 Juli 2007 - 08:12
Cor:
ha mart
je bent op de helft en gaat nu terugtellen terwijl je nog van je verlof moet genieten.
vanaf nu gaat het echt wel snel lopen.
er zijn nu al drie mensen met o.a. je opvolger die info hebben gevraagd dus het begint een populair oord te worden.
tot de volgende keer
cor -
15 Juli 2007 - 07:44
Hilbert:
Ha martin,
Eindelijk weer even een reactie vanuit Damazine. Leuk om te lezen dat er weinig verschil zit in de teamsites en de beztting. Ook hier kunnen ze niet rijden, al heeft het hier nog niet tot ongelukken geleidt. Als het hier regent dan gaan ze niet op patrouille. (wel zo veilig maar niet goed voor het werk)
Ook je vaderdag kadootje was voor mij erg herkenbaar. Ik had van mijn dochter Floortje een zelfde soort kaartje gekregen.
Succes met de laatse maanden en de groeten aan Ron. Ook van Richard -
15 Juli 2007 - 09:53
Adie & Stef:
Hi Martin,
Het was even stil vanuit de Turfstreek Soest, wij zijn met vakantie geweest en nu weer druk aan het werk.
Prachtig je verhalen en bijbehorende foto's, we genieten van je belevenissen en merken dat er in Soedan nog veel te doen is. Geniet en op naar het verlof. -
16 Juli 2007 - 14:48
Thea Velt:
He Martin!
Leuk om eens wat van je te lezen. Vreemd om zo'n schepje op de foto te zien bij die kindjes op de ezel, op de een of andere manier lijkt het alsof hij erin gefotoscanned is!
Ik begrijp dat je met twee voeten op de grond komt te staan en je je zeker afvraagt waar wij we hier in Nederland ons in hemelsnaam allemaal druk om maken! Om maar eens het voorbeeld te noemen van de plaats van het speeltuintje hier in de buurt! Zo'n enorme luxe en dan zoveel bezwaren en overleggen en uiteindelijk een besluit dat nog meer geld kost. Waanzin toch?
Volgens mij ben je met een paar weekjes weer in het vertrouwde Soest, TOP!
Succes de komende weken en kom weer veilig terug bij je vrouw en kinderen!
Thea
Ook de groetjes van Patrick en Pablo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
