Chimpansee (tje)
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
01 Maart 2011 | Soedan, Khartoem
Teamsite Rumbek
Het is weer tijd voor een update van mijn belevenissen in Rumbek Soedan.
Als eerste heb eens even gegoocheld met google en uitgevonden dat die enorme ooievaarsachtigen hier Maraboes blijken te zijn. Dit soort zijn aaseters en trekken meestal op met een bepaald soort gieren. Wat ze hier op de teamsite dan ook werkelijk in de praktijk brengen.
Deze vrienden hangen met zijn allen rond bij de afval containers van de keuken van de Keniaase protection troepen en bij de afval bakken van het kleine restaurantje dat we hebben LULU’s. Ik heb in mijn leven eigenlijk nog nooit zulke lelijke schepsels waargenomen. Ze hebben haast geen kleur en een ongelofelijk lelijke kop met daaronder hangend een enorme krop. Het zijn wel wereldkampioenen in vliegen een patrouille van onze teamsite met de helikopter kwam deze luchtreuzen op zo een 6000 voet tegen waar ze heerlijk aan het zweefvliegen waren. Ze hebben er wel een goed continent voor uitgezocht want over thermiek hebben ze hier geen klagen.
Ik heb nu mijn definitieve container betrokken en eindelijk al mijn bagage kunnen uitpakken en de container leefbaar ingericht. Ons hofje hier (er staan 8 container in een vierkant) bestaat uit een bond gezelschap van militaire waarnemers en burger medewerkers van de VN. S’morgens voor we naar het werk gaan open ik mijn koffieshop (ja met een K) en serveer voor de buurtjes een heerlijk bakje cappuccino Wiener melange, het is inmiddels al een traditie geworden.
Ik geef bij de foto’s ook een kijkje bij onze bureaucontainers, het is een soort straatje met daar tussen in lekkere stoffige vakken die elke dag door lokale werkneemsters met een takkenbossenbezem (leuk woord voor scrabble) keurig geveegd worden en met een motiefje van de veegbewegingen versiert worden. De kantoren zijn allemaal redelijk standaard ingericht en gelukkig ook voorzien van een airco, wat toch wel in dit deel van de wereld een aangename hulp is om de dag een beetje redelijk door te komen en niet al tegen de middag uit je pak te zwemmen. Wel nu denken er mensen zweten het is daar toch kurk droog, nou ik heb een verassing we hebben de eerste regenbui al gehad en dan loopt ook hier in Soedan de luchtvochtigheidsgraad op en de reactie van het menselijk lichaam is dan Zweet!!!
De regenbui die we hadden viel gelukkig gedurende de nacht, zo heb ik ze eigenlijk het liefst, en was alweer vertrokken voor dat mijn koffieshop open ging.
Het is erg vroeg voor de eerste regen maar ik denk maar zo die hebben we alvast gehad.
Big Mama
Op de teamsite wordt het leven nog aangenamer gemaakt doordat Big Mama, een zoals de naam al zegt redelijk corpulente dame uit Kenia bij de Movecon (zeg maar de vliegveld terminal van Rumbek), haar restaurantje weer geopend heeft en dat voor de prijsstelling gunstig is voor de teamsite bewoners. Met LULU’s en Big Mama is er een leuke prijzen en kwaliteitsslag gaande. Vanaf morgen wordt het nog beter want dan opent ook de grote cafetaria zijn deuren, er werd naar het schijnt al een halfjaar groepen dat hij zou openen en nu schijnt het werkelijkheid te worden. We gaan het beleven of niet, voor kwaliteit en prijs is het een aangename aanvulling de concurrentie wordt alleen maar groter.
Zondag
Op zondag onze onderhoudsdag en dag voor lessen, kregen we wat instructie over een alternatieve mogelijkheid om een voertuig in de regentijd uit de prut te trekken. Het was een goed idee maar het prototype verdiend de komende weken nog wel enige verfijning in de afwerking en functionaliteit. Toen we daar zo bezig waren hoorde ik ineens een heleboel kinderstemmetjes vanuit het gedeelte van de teamsite waar onze Keniaase broeders gelegerd zijn (en zusters want de Kenianen hebben ook vrouwelijke militairen), de kinderen blijken lokale kinderen te zijn die elke zondag naar de kerk gaan die gerund wordt door een geestelijkverzorger van het Keniaase leger. Schattig om die hummeltjes te zien gekleed in hun zondagsbeste kleding.
Afscheid
De afgelopen dagen zijn er een tweetal UNMO´s vertrokken omdat hun missie erop zat, gewoonte is dan een farewell party en het gebruikelijke afscheid bij de Movecon de vertrekhal voor onze vluchten met de VN.
Bij het afscheid kunnen natuurlijk de gebruikelijke groepsfoto´s niet ontbreken en is het geklik en geflits niet van de lucht want iedereen wil vereeuwigd worden met de vertrekkende collega die weer uitwaaien naar een land waar dan ook op de wereld. Deze keer waren het Ed uit Canada en Salomon uit Namibië (wel handig met die lui uit Namibië kan je gewoon Zuid-Afrikaans praten zeg maar oud Hollands) Hun farewell party’s waren geheel verschillend. De party van Salomon werd in onze bureauruimte gedaan onder het genot van frisjes en een lokale lekkernij en heel veel speeches, het afscheid van Ed gebeurde bij ons op het lokale hofje met een heerlijke maaltijd die door Jennifer (een Australische VN medewerkster) bereid was.
Groenteboer
Elke dag rond 08.30 uur staat er buiten de poort een Indiër die verse groenten verkoopt, deze kleine ondernemer heeft een agrarisch bedrijfje in de omgeving en vent zijn zelf verbouwde producten in de omgeving uit. Zijn hulpjes zijn lokale kids die proberen tijdens zijn verplaatsingen over de Afrikaanse Soedanese wegen de groeten achterop zijn pickup te houden en waarlijk het lukt ze ook nog een prestatie van wereld formaat, want ik heb zelfs op deze wegen problemen om mijn nieren op de juiste plaats te houden.
Rumbek
Ik heb voor een eerste impressie van het stadje Rumbek een aantal foto´s bijgevoegd waarop goed te zien is dat de ontwikkeling hier nog enorme winsten kan boeken. Het is erg stoffig en de mensen leven in hutjes en tukels (Ronde hutjes met rieten daken). Wrakken van auto´s en andere niet definieerbare restanten liggen overal langs de wegen. In het centrum van Rumbek is een groot gedeelte ingericht als commercieel centrum, een soort bazaar waar alles te koop is, als het toevallig aangevoerd is. Met grote vrachtwagens worden de producten van heinde en verre aangevoerd, en als deze bijvoorbeeld een vracht met cola en yoghurt hebben dan zie je dat een uurtje later terug in de shopjes, want iedereen verkoopt dan cola en yoghurt. Op de markt hoef je ook niet te denken van, de cola is hier een beetje duur ik probeer het eens bij de concurrent. De concurrentie stelling is hier zo dat de prijs voor die cola bij elke handelaar gewoon dezelfde is.
Safari
Naast de teamsite ligt een Lodge genaamd Safari, daar kunne wij gebruik maken van het zwembad en elke zondagmiddag is er een BBQ. Hier is het de ontmoetingsplek voor veel buitenlanders die even de stof van zich af willen spoelen met een duik in lekker fris water. De traditie is hier dat er na de BBQ elke keer een watervolleybal match wordt uitgevochten op het scherpst van de snede. De Lodge is voor Soedanese begrippen 4 sterren maar zou volgens mij in NL door die keurmeester van de smaakpolitie niet voorzien worden van welk keurmerk dan ook.
Patrouilles
Afgelopen week ben ik op een eerste patrouille geweest en daarbij kennisgemaakt met de Commandant, een generaal, van de in onze regio gelegerde brigade van de SPLA. Ook hebben wij tijdens dezelfde patrouille bij een tot de brigade behorend bataljon een schoolbord afgeleverd zodat men kan starten met het onderwijzen van de soldaten van de eenheid zodat ze gaan leren lezen en schrijven. Analfabetisme is in deze regio erg veel aanwezig. Tijdens dit 2e bezoek zag een krijgshaftige SPLA soldaat mij met mijn fototoestel en hij moest natuurlijk even op de foto met mij waarbij hij trots zijn machinegeweer toonde. Er stond ook een klein mannetje op een afstandje te kijken en toen hij door iemand mijn kant op werd meegenomen was hij toch wel erg bang voor die blanke (Kawatja) het is wel duidelijk op de foto te zien dat hij liever de nemen wou nemen. Ik heb later nog even in de spiegel gekeken en volgens mij valt het nog wel mee ik schrok niet zo erg van mijzelf.
Ladysnight
Wat is dit nu weer zal er wel gedacht worden bij zo een bovenschrift, welnu het is niet zo spannend als het lijkt. Op deze avond koken een paar collega´s van het vrouwelijke geslacht en wordt er gezamenlijk genoten van een maaltijd die veel culturen inhoud, zo was er deze keer een bonte verzameling van eten uit Australië, Zuid/Afrika en Oeganda. De combinatie was verrassend en alles was heerlijk vraag me niet wat ik allemaal gegeten heb, het is wel verteld maar de benamingen zijn niet blijven hangen, de heerlijke smaak van het eten wel.
Safari nogmaals
Annie een Zweedse die Safari runt doet ook aan opvang voor apen en zorgt ervoor dat ze ergens, vaak in Oeganda, weer een goed tehuis vinden. Tijdens de BBQ kwam ze met een flesje melk in de enen hand en de andere kant van haar lichaam zat een heel klein aapje geklemd. De dreumes is pas 6 maanden uit en had het geluk dat hij gevonden was en bij Annie afgeleverd. Normaal gesproken zie je Chimpansees alleen maar achter tralies in een dierentuin, maar hier had ik de mogelijkheid om hem aan te raken en we hebben ook even handje gehouden. Ik moet zeggen dat was een hele leuke ervaring en ik weet het niet maar er zijn toch veel overeenkomsten met kleine peuters, ook zo een chimp ontdekt de dingen op een zelfde manier.
Ik ga het hierbij laten
En groet iedereen vanuit Afrika
Masalama
Martin
Het is weer tijd voor een update van mijn belevenissen in Rumbek Soedan.
Als eerste heb eens even gegoocheld met google en uitgevonden dat die enorme ooievaarsachtigen hier Maraboes blijken te zijn. Dit soort zijn aaseters en trekken meestal op met een bepaald soort gieren. Wat ze hier op de teamsite dan ook werkelijk in de praktijk brengen.
Deze vrienden hangen met zijn allen rond bij de afval containers van de keuken van de Keniaase protection troepen en bij de afval bakken van het kleine restaurantje dat we hebben LULU’s. Ik heb in mijn leven eigenlijk nog nooit zulke lelijke schepsels waargenomen. Ze hebben haast geen kleur en een ongelofelijk lelijke kop met daaronder hangend een enorme krop. Het zijn wel wereldkampioenen in vliegen een patrouille van onze teamsite met de helikopter kwam deze luchtreuzen op zo een 6000 voet tegen waar ze heerlijk aan het zweefvliegen waren. Ze hebben er wel een goed continent voor uitgezocht want over thermiek hebben ze hier geen klagen.
Ik heb nu mijn definitieve container betrokken en eindelijk al mijn bagage kunnen uitpakken en de container leefbaar ingericht. Ons hofje hier (er staan 8 container in een vierkant) bestaat uit een bond gezelschap van militaire waarnemers en burger medewerkers van de VN. S’morgens voor we naar het werk gaan open ik mijn koffieshop (ja met een K) en serveer voor de buurtjes een heerlijk bakje cappuccino Wiener melange, het is inmiddels al een traditie geworden.
Ik geef bij de foto’s ook een kijkje bij onze bureaucontainers, het is een soort straatje met daar tussen in lekkere stoffige vakken die elke dag door lokale werkneemsters met een takkenbossenbezem (leuk woord voor scrabble) keurig geveegd worden en met een motiefje van de veegbewegingen versiert worden. De kantoren zijn allemaal redelijk standaard ingericht en gelukkig ook voorzien van een airco, wat toch wel in dit deel van de wereld een aangename hulp is om de dag een beetje redelijk door te komen en niet al tegen de middag uit je pak te zwemmen. Wel nu denken er mensen zweten het is daar toch kurk droog, nou ik heb een verassing we hebben de eerste regenbui al gehad en dan loopt ook hier in Soedan de luchtvochtigheidsgraad op en de reactie van het menselijk lichaam is dan Zweet!!!
De regenbui die we hadden viel gelukkig gedurende de nacht, zo heb ik ze eigenlijk het liefst, en was alweer vertrokken voor dat mijn koffieshop open ging.
Het is erg vroeg voor de eerste regen maar ik denk maar zo die hebben we alvast gehad.
Big Mama
Op de teamsite wordt het leven nog aangenamer gemaakt doordat Big Mama, een zoals de naam al zegt redelijk corpulente dame uit Kenia bij de Movecon (zeg maar de vliegveld terminal van Rumbek), haar restaurantje weer geopend heeft en dat voor de prijsstelling gunstig is voor de teamsite bewoners. Met LULU’s en Big Mama is er een leuke prijzen en kwaliteitsslag gaande. Vanaf morgen wordt het nog beter want dan opent ook de grote cafetaria zijn deuren, er werd naar het schijnt al een halfjaar groepen dat hij zou openen en nu schijnt het werkelijkheid te worden. We gaan het beleven of niet, voor kwaliteit en prijs is het een aangename aanvulling de concurrentie wordt alleen maar groter.
Zondag
Op zondag onze onderhoudsdag en dag voor lessen, kregen we wat instructie over een alternatieve mogelijkheid om een voertuig in de regentijd uit de prut te trekken. Het was een goed idee maar het prototype verdiend de komende weken nog wel enige verfijning in de afwerking en functionaliteit. Toen we daar zo bezig waren hoorde ik ineens een heleboel kinderstemmetjes vanuit het gedeelte van de teamsite waar onze Keniaase broeders gelegerd zijn (en zusters want de Kenianen hebben ook vrouwelijke militairen), de kinderen blijken lokale kinderen te zijn die elke zondag naar de kerk gaan die gerund wordt door een geestelijkverzorger van het Keniaase leger. Schattig om die hummeltjes te zien gekleed in hun zondagsbeste kleding.
Afscheid
De afgelopen dagen zijn er een tweetal UNMO´s vertrokken omdat hun missie erop zat, gewoonte is dan een farewell party en het gebruikelijke afscheid bij de Movecon de vertrekhal voor onze vluchten met de VN.
Bij het afscheid kunnen natuurlijk de gebruikelijke groepsfoto´s niet ontbreken en is het geklik en geflits niet van de lucht want iedereen wil vereeuwigd worden met de vertrekkende collega die weer uitwaaien naar een land waar dan ook op de wereld. Deze keer waren het Ed uit Canada en Salomon uit Namibië (wel handig met die lui uit Namibië kan je gewoon Zuid-Afrikaans praten zeg maar oud Hollands) Hun farewell party’s waren geheel verschillend. De party van Salomon werd in onze bureauruimte gedaan onder het genot van frisjes en een lokale lekkernij en heel veel speeches, het afscheid van Ed gebeurde bij ons op het lokale hofje met een heerlijke maaltijd die door Jennifer (een Australische VN medewerkster) bereid was.
Groenteboer
Elke dag rond 08.30 uur staat er buiten de poort een Indiër die verse groenten verkoopt, deze kleine ondernemer heeft een agrarisch bedrijfje in de omgeving en vent zijn zelf verbouwde producten in de omgeving uit. Zijn hulpjes zijn lokale kids die proberen tijdens zijn verplaatsingen over de Afrikaanse Soedanese wegen de groeten achterop zijn pickup te houden en waarlijk het lukt ze ook nog een prestatie van wereld formaat, want ik heb zelfs op deze wegen problemen om mijn nieren op de juiste plaats te houden.
Rumbek
Ik heb voor een eerste impressie van het stadje Rumbek een aantal foto´s bijgevoegd waarop goed te zien is dat de ontwikkeling hier nog enorme winsten kan boeken. Het is erg stoffig en de mensen leven in hutjes en tukels (Ronde hutjes met rieten daken). Wrakken van auto´s en andere niet definieerbare restanten liggen overal langs de wegen. In het centrum van Rumbek is een groot gedeelte ingericht als commercieel centrum, een soort bazaar waar alles te koop is, als het toevallig aangevoerd is. Met grote vrachtwagens worden de producten van heinde en verre aangevoerd, en als deze bijvoorbeeld een vracht met cola en yoghurt hebben dan zie je dat een uurtje later terug in de shopjes, want iedereen verkoopt dan cola en yoghurt. Op de markt hoef je ook niet te denken van, de cola is hier een beetje duur ik probeer het eens bij de concurrent. De concurrentie stelling is hier zo dat de prijs voor die cola bij elke handelaar gewoon dezelfde is.
Safari
Naast de teamsite ligt een Lodge genaamd Safari, daar kunne wij gebruik maken van het zwembad en elke zondagmiddag is er een BBQ. Hier is het de ontmoetingsplek voor veel buitenlanders die even de stof van zich af willen spoelen met een duik in lekker fris water. De traditie is hier dat er na de BBQ elke keer een watervolleybal match wordt uitgevochten op het scherpst van de snede. De Lodge is voor Soedanese begrippen 4 sterren maar zou volgens mij in NL door die keurmeester van de smaakpolitie niet voorzien worden van welk keurmerk dan ook.
Patrouilles
Afgelopen week ben ik op een eerste patrouille geweest en daarbij kennisgemaakt met de Commandant, een generaal, van de in onze regio gelegerde brigade van de SPLA. Ook hebben wij tijdens dezelfde patrouille bij een tot de brigade behorend bataljon een schoolbord afgeleverd zodat men kan starten met het onderwijzen van de soldaten van de eenheid zodat ze gaan leren lezen en schrijven. Analfabetisme is in deze regio erg veel aanwezig. Tijdens dit 2e bezoek zag een krijgshaftige SPLA soldaat mij met mijn fototoestel en hij moest natuurlijk even op de foto met mij waarbij hij trots zijn machinegeweer toonde. Er stond ook een klein mannetje op een afstandje te kijken en toen hij door iemand mijn kant op werd meegenomen was hij toch wel erg bang voor die blanke (Kawatja) het is wel duidelijk op de foto te zien dat hij liever de nemen wou nemen. Ik heb later nog even in de spiegel gekeken en volgens mij valt het nog wel mee ik schrok niet zo erg van mijzelf.
Ladysnight
Wat is dit nu weer zal er wel gedacht worden bij zo een bovenschrift, welnu het is niet zo spannend als het lijkt. Op deze avond koken een paar collega´s van het vrouwelijke geslacht en wordt er gezamenlijk genoten van een maaltijd die veel culturen inhoud, zo was er deze keer een bonte verzameling van eten uit Australië, Zuid/Afrika en Oeganda. De combinatie was verrassend en alles was heerlijk vraag me niet wat ik allemaal gegeten heb, het is wel verteld maar de benamingen zijn niet blijven hangen, de heerlijke smaak van het eten wel.
Safari nogmaals
Annie een Zweedse die Safari runt doet ook aan opvang voor apen en zorgt ervoor dat ze ergens, vaak in Oeganda, weer een goed tehuis vinden. Tijdens de BBQ kwam ze met een flesje melk in de enen hand en de andere kant van haar lichaam zat een heel klein aapje geklemd. De dreumes is pas 6 maanden uit en had het geluk dat hij gevonden was en bij Annie afgeleverd. Normaal gesproken zie je Chimpansees alleen maar achter tralies in een dierentuin, maar hier had ik de mogelijkheid om hem aan te raken en we hebben ook even handje gehouden. Ik moet zeggen dat was een hele leuke ervaring en ik weet het niet maar er zijn toch veel overeenkomsten met kleine peuters, ook zo een chimp ontdekt de dingen op een zelfde manier.
Ik ga het hierbij laten
En groet iedereen vanuit Afrika
Masalama
Martin
-
28 Februari 2011 - 23:15
Karin Mol:
En zo zie en beleef je nog eens wat ';)
Weer een leuk verslag om te lezen, veel plezier verder! Enne...werk ze!
groetjes -
01 Maart 2011 - 06:43
Petra:
Hey Martin,
Leuk verslag en leuke foto's. Een hele andere wereld en dat aapje, zo schattig....
Werk ze en ik kijk uit naar het volgende verslag.
Groetjes
Petra -
01 Maart 2011 - 07:53
Ton Van De Kamp:
Ben jaloers op jullie weer ondanks die regenbui.
maar ook hier wordt het weer zomer. Leuk verhaal
groetjes -
01 Maart 2011 - 08:16
Ralph:
Hey Martin, Ziet er goed uit en ik zie dat je goed naar je zin hebt. Op de teamsite is het goed vertoeven, he!! Sinds gisteren ben ik weer terug op de teamsite en Sector G3 overgedragen. Gisteren zou ik Jeroen nog treffen op Kadugli airport. Door omstandigheden helaas anders. Ik hoop dat hij zijn Int. vlucht nog heeft kunnen halen. Ben alleen nog benieuwd naar die sportfoto's van je, waar je onlangs over vertelde.
Groetjes, Ralph -
01 Maart 2011 - 08:53
Jeroen:
Sluit mij bij Karin aan .... -
01 Maart 2011 - 12:44
Marianne:
Heb weer met plezier je verslag gelezen , gaaf hoor !:)Ik vindt wel dat je erg op het aapje lijkt !!!Ha , ha .....! Groetjes uit Zeewolde .:) -
01 Maart 2011 - 12:49
Cees Noordanus:
LULU, Big Mamma,Grote Cafetaria.... Weet wel dat je maar 7 kilo extra mag meenemen naar NL.
Mooie foto's.
Vraag, wie is dat kleine mannetje tussen die aap en die vrouw met dat rode hesje? (foto63)
Mvg, Cees
PS je kunt je locatie nog steeds ruilen tegen JUBA.... -
01 Maart 2011 - 13:31
Pa En Moe.:
Het is hier nu 2.15 dinsdagmiddag en we krijgen direct bezoek van Hessel en Ina Sietsma.even bij kletsen.Tim heeft zondag ons oude fornuis opgehaald.Je verslag was weer uit de kunst,en je foto'?s
zijn weer prachtig en zo veel.
Liefs PA en MOE. -
01 Maart 2011 - 13:48
Sam:
hey pa
wat geweldig weer om je avonturen te lezen :)!!!!
maar de foto's kijken blijf ik het leukste vinden hihi
maar dat afvallen wil volgens mij niet echt lukken of wel ;)
met cafetaria enz... jij vermaakt je wel daar !!!
ik kijk uit naar het volgende verhaal en foto's!!
oh jah ben nu in je huisje:)
en vanaaf komen floor en martijn waarschijnlijk hier logeren als ze dat willen :):)!!!
dikke kus sam love..
-
01 Maart 2011 - 19:37
Gerard Kox:
Hallo Martin,
Leuk om je te kunnen volgen en te zien en horen wat je allemaal beleefd.
-
03 Maart 2011 - 20:10
Evert Schuur:
Martin,
Bedankt voor je prachtige verhalen en foto's.
Een genot om te lezen en te kijken.
Veel succes de komende tijd
Evert -
03 Maart 2011 - 23:13
Tonny:
ook ditmaal weer mooie plaatjes geschoten daar vooral het kleine aapje lijkt wel iets op jou ha ha -
05 Maart 2011 - 18:48
Tom:
Hey Martin,
Geweldige foto's, ik blijf jouw verhaal volgen !
Groeten uit Brussel.
Tom -
11 Maart 2011 - 10:36
Isabel&Daniël:
hoii Pa,
mooi om te lezen dat het goed met je gaat!
waarscheinlijk zullen je verwachtingen dat je lichter thuis zou komen niet uit komen als wij zo de foto's van jou zitten te bekijken, maar je hebt het aardig naar je zin en daar gaat het om.
dikke Kus
-
13 Maart 2011 - 21:57
Vriendinnnnetje:
heyyyyyyyyyy kanjer
zo heb ff tussen het msnnen ff je fotos gezien en aaaaaaaaaaaaaaal de verslaaaaggggiiieees gelezen
zo te lezen heb je het echt weer heel erg naar je zin daar
en wat een mooie fotos heb je weer gemaakt en wat nog gaat kome
het is net als 4 jaar gelede was het ook zo mooi
zit nu ook met je te msnnen haha
nou kanjer een dikke zoen en tot het volgende verslag
liefs je vriendinnetje xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
