RUMBEK in LAKE STATE Zuid SOEDAN
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
17 Februari 2011 | Soedan, Khartoem
Voor ik mijn eerste indruk ga op schrijven over de teamsite in Rumbek, waar ik de komende 5 maanden ga doorbrengen. Ben ik jullie nog het laatste stukje over Khartoem schuldig.
De laatste week op het hoofdkwartier bestond uit een driedaagse cursus, gecombineerd met burgermedewerkers van de VN. Verder moesten we onze bagage gereedmaken en vooruit sturen naar de diverse teamsites. Voor dit transport en voor onze eigen reis naar het zuiden moeten natuurlijk de nodige formulieren opgemaakt worden en die moeten dan door de VN bureaucratische molen. Voor de bagage een CMR (cargo mouvement request) en voor personeel een MOP (mouvement of personal) de formulieren dienen uiteindelijk wel voorzien te zijn van de nodige handtekeningen en stempels, want er wordt pas gereisd als alles goedgekeurd is.
KHARTOEM
Het laatste weekend in Khartoem op zaterdag zijn we naar een eiland midden in Khartoem in de NIJL geweest “TUTI ISLAND”.
Het is een hele bijzondere plaats, het eiland is pas sinds 2008 d.m.v. een brug verbonden met het vaste land van Khartoem.
Voor die tijd was het alleen mogelijk om met de veerdienstjes te gaan. Oude krakkemikkerige bootjes die al sinds eeuwen de mensen, dieren en goederen vervoerden. Het eiland werd wel het stukje paradijs in Khartoem genoemd, omdat de moderne welvaart en al zijn ongemakken, auto’s, mensen, vuil enz enz tot 2008 voor een groot gedeelte aan de bewoners en het eiland waren voorbijgegaan.
Het is heel goed te zien aan de straatjes (meer steegjes) die er tussen de huizen doorlopen, Paden die voldoende ruimte gaven aan een ezelkar en voetgangers. Nu heeft het transportmiddel van de laatste decennia de auto ook daar het straatbeeld overgenomen. Het is wel op veel plaatsen passen en meten omdat de oude infra nooit had kunnen vermoeden dat een ezel zou worden vervangen door een stalen monster met 4 wielen en een hoop roet uitstotende manmade krachtbron.
Het eiland was door de eeuwen heen ook de groentetuin voor Khartoem, de bewoners zijn boeren die altijd gewassen verbouwd hebben en deze op de vele in Khartoem aanwezige markten verkochten. Tot de jaren veertig van de vorige eeuw werd 70% van het eiland gebruikt voor akkerbouw, door de jaren heen is dit steeds minder geworden en heden ten dage wordt nog 30% gebruikt voor dit doel. Het succes van de akkerbouw ligt bij de inventiviteit van de boeren die daar door de eeuwen heen het land bewerkt hebben. De boeren werkten allen samen in het aanleggen van een complex en het hele eiland bedekkende irrigatie systeem. Ook nu nog is dit in werken en kan je het op veel plekken zien, de groene akkers zijn de duidelijke visuele getuige van de ijver van de boeren.
Paradijs is het eiland ook en vooral nu met de aangelegde brug, voor de mensen uit Khartoem. Als de NIJL niet te hoog staat komen er uit deze Afrkaanselevensader rond Tuti Island mooie witte stranden omhoog rijzen. Ik het weekend worden deze stranden druk bezocht door de inwoners van Khartoem.
De natuur helpt de ijverige boeren ook eens in de 8 a 10 jaar mee door met het NIJL water het eiland te overstromen. Als het water weer gezakt is blijft er op de akkers van het eiland een vettige klei achter die de NIJL had meegevoerd helemaal uit Ethiopië, zo kon deze gewassen kraamkamer door de eeuwen heen overleven. Op diverse plaatsen is duidelijk aan de huizen te zien hoe hoog het wat tijdens die vloed op het eiland staat. Al met al weer een geweldige ervaring en de complimenten aan de HID Rene die ons veilig door alle straatjes geloodst heeft met zijn brullende 6 liter terreinwagen.
Een speciale ode aan Patrick en Rene die ons geweldig hebben opgevangen in Khartoem en er voor gezorgd hebben dat we ook heel veel hebben kunnen zien dankzij hun inzet. Toppie collega’s!!!!
JUBA
Na de laatste geuren en beelden van Khartoem in mij opgenomen te hebben stond afgelopen zondag mijn verplaatsing naar het zuiden op het programma. De vlucht ging van Khartoem naar Juba (op dit moment zetelt daar de regering van Zuid Soedan) na een tussenstop van 6 uur ging de vlucht weer verder maar dan een drie kwartier vliegen (met vliegtuig) in noordelijke richting naar Rumbek. De vlucht naar Juba heb ik samen gedaan met Ronald (Ook van onze batch), Ronald moest gelijk overstappen op de vlucht naar zijn eindbestemming Malakal. In Juba werden we begroet door collega Cees die al een maand of 3 zijn residentie op Juba heeft. Samen met Cees heb ik de teamsite bekeken, alwaar hij mij even speciaal wees op de zweetstrip, een stuk weg op de teamsite waar Cees zijn tanige lichaam in conditie probeert te houden, zodat bij zijn terugkomst de sporen van het leven op Juba niet al te veel zichtbaar zijn. Verder hebben we even kunnen bijkletsen onder het genot van een heerlijke bak koffie. De lunch was ook uitstekend op Juba en vol en voldaan werd ik rond 16.00uur door Cees uitgezwaaid op het vliegveld.
RUMBEK
De vlucht naar Rumbek gaf me al een indruk hoe mijn nieuwe woonomgeving eruit zou gaan zien. Onder ons schoof het Afrikaanse landschap door van palmbomen, toekels (lokale woningen plaggen hutjes met rietendaken). Tijdens het laatste stukje door de lucht voor de landing toen we van boven naar beneden en van links naar rechts geslingerd werden, schoot de gedachte door mij heen zelfs de luchtwegen zijn hier van Afrikaanse kwaliteit.
Met een geweldige boink kwamen we op de grond en achter het vliegtuig ontstond een enorme stofwolk, dit komt omdat de landingsbaan bestaat uit een soort rode graffel.
Nadat het vliegtuig gestopt was en naar de juiste plaats getaxied was, werd de trap uit gegooid en verlieten we de koelte van het vliegtuig Afrika in. Eerste indruk wouw, rond om mij heen overal palmbomen, een strak blauwe hemel en een hoogtezon die op turbo stond. Ik werd begroet door 2 NL UNPOL’rs (United Nation Police) die bijna aan het einde van hun missie waren en mij de eerste dagen al het belangrijke op en rond de teamsite hebben laten zien.
TEAMSITE
Als jullie nu vragen hoe het hier is weet ik niet goed waar te beginnen, de natuur, de stad Rumbek of de teamsite.
Ik beperk mij nu tot de teamsite en die andere 2 onderwerpen zullen de komende tijd nog regelmatig aan de orde komen.
De site is 1 complex en bestaat uit 3 gedeelten. De TCC (Troop Contributing Country), de gewapende troepen van de VN missie in Soedan, ter bescherming van VN goederen en personeel, hebben hun eigen werk en leefgedeelte en zijn afkomstig uit Kenia. Verder een woongedeelte voor VN personeel niet zijnde TCC en een werkgedeelte, de kantoren.
Na 1 nacht een gastencontainer te hebben gedeeld met iemand, had ik tot mijn geluk de volgende dag al een eigen container. Toch lekker om je eigen stekkie en privacy te hebben.
De 2 NL collega’s, van de politie en de Koninklijke marechaussee, hebben mij geweldig opgevangen en ik kreeg een heerlijke kop koffie uit een normaal koffiezetapparaat. Ja echte koffie van dat merk met die rode verpakking en die witte band, heerlijk.
Tot mijn vreugde heb ik dat geweldige machientje van hun geërfd toen ze 2 dagen later vertrokken naar Khartoem om te gaan uitchecken, samen met het laatste restant van dat zojuist beschreven pakje. Ook het overtollige voedsel van hun live-line, die ze de laatste 6 maanden had voorzien van Nederlandse producten, kreeg ik van hun overhandigd. Op hun wooncontainers wapperde bij aankomst de NL vlag en die heb ik overhandigd gekregen en vertegenwoordig nu Nederland hier op teamsite Rumbek. De vlag wappert vier boven mijn container.
Op de teamsite is een kleine bar annex eetgelegenheid waar lokale gerechten gegeten kunnen worden en wat gedronken kan worden. De watervoorziening op het kamp is ook goed en je kan het water drinken wat uit speciale opslag vaten komt. Er is 1 nadeel dit water is gezuiverd met wat toevoegingen en om nu te voorkomen dat als ik ga zweten ik zelfs naar een zwembad begin te ruiken, hebben mijn collega’s de waterfabriek laten zien waar je flessen gezuiverd water kunt kopen zonder bijsmaak.
In de directe omgeving van de teamsite zitten ook nog een drietal gelegenheden waar je goed kunt eten tegen redelijke prijzen, Safari, Palmtree en Afak hierover later meer.
Over Safari wil ik wel even vertellen dat dit gerund wordt door Annie een Zweedse die al jaren in Afrika vertoefd en hier een restaurantje runt en zich het lot van apen heeft aangetrokken, Ze vangt ze op verzorgd ze en zorgt dat ze weer ergens uitgezet kunnen worden in het wild. Ik ga hier de komende maanden nog een keer een stuk over schrijven met alle achtergronden.
De namen van deze gelegenheden passen precies bij de hele omgeving, waar je kijkt zie je palmbomen vol met kokosnoten, een soort gieren die door de lucht scheren en ook veel ooievaren (van een bepaalde soort heb ik mij laten vertellen) die samen met de gieren op zoek zijn naar voedsel o.a. op de teamsite.
Een Afrika gevoel heb je hier al op het moment als ik s’morgens mijn conatainer uitstap en naar het werk loop.
UNMO’s
Ik heb sinds vandaag kennis gemaakt met alle collega’s van de teamsite, omdat een aantal op een meerdaagse patrouille waren en vandaag terugkeerden. Ook in deze teamsite is de bezetting weer zeer bont gekleurd. Collega UNMO’s uit Egypte, Brazilië, Bangladesh, Noorwegen, Canada en Namibië weer heel interessant om andere culturen op te snuiven.
Gisteren ben ik op mijn eerste patrouille geweest een Town Patrol door Rumbek, waarbij we naar de gehele situatie kijken of het rustig is en of er troepen verplaatsingen zijn. Ook worden drie roadblocks bezocht bij de uitvalswegen van Rumbek.
Onze teamsite met ongeveer 12 UNMO’s moeten een gebied observeren van en monitoren van ongeveer 320 x 220 Km. Meerdaagse patrouilles staan hier dan ook veel op het programma, want de wegen zijn niet in zo een staat dat je even in een paar uur die 300 Km onder de wielen wegrijdt.
Aan het begin schreef ik over mijn bagage die al vooruit verstuurd was, gelukkig is het nu eindelijk aangekomen hier op de teamsite en kan ik mijn spullen gaan opbergen in mijn container, het is toch wel even behelpen als je nog niet alles op je plek aanwezig hebt.
Zo ik hoop een eerste indruk te hebben gegeven aan jullie over Teansite Rumbek en zal het proberen visueel te maken met de nodige foto’s
Ik groet een ieder
Masalaama
Martin
Rumbek / Lake Sate / Zuid Soedan
De laatste week op het hoofdkwartier bestond uit een driedaagse cursus, gecombineerd met burgermedewerkers van de VN. Verder moesten we onze bagage gereedmaken en vooruit sturen naar de diverse teamsites. Voor dit transport en voor onze eigen reis naar het zuiden moeten natuurlijk de nodige formulieren opgemaakt worden en die moeten dan door de VN bureaucratische molen. Voor de bagage een CMR (cargo mouvement request) en voor personeel een MOP (mouvement of personal) de formulieren dienen uiteindelijk wel voorzien te zijn van de nodige handtekeningen en stempels, want er wordt pas gereisd als alles goedgekeurd is.
KHARTOEM
Het laatste weekend in Khartoem op zaterdag zijn we naar een eiland midden in Khartoem in de NIJL geweest “TUTI ISLAND”.
Het is een hele bijzondere plaats, het eiland is pas sinds 2008 d.m.v. een brug verbonden met het vaste land van Khartoem.
Voor die tijd was het alleen mogelijk om met de veerdienstjes te gaan. Oude krakkemikkerige bootjes die al sinds eeuwen de mensen, dieren en goederen vervoerden. Het eiland werd wel het stukje paradijs in Khartoem genoemd, omdat de moderne welvaart en al zijn ongemakken, auto’s, mensen, vuil enz enz tot 2008 voor een groot gedeelte aan de bewoners en het eiland waren voorbijgegaan.
Het is heel goed te zien aan de straatjes (meer steegjes) die er tussen de huizen doorlopen, Paden die voldoende ruimte gaven aan een ezelkar en voetgangers. Nu heeft het transportmiddel van de laatste decennia de auto ook daar het straatbeeld overgenomen. Het is wel op veel plaatsen passen en meten omdat de oude infra nooit had kunnen vermoeden dat een ezel zou worden vervangen door een stalen monster met 4 wielen en een hoop roet uitstotende manmade krachtbron.
Het eiland was door de eeuwen heen ook de groentetuin voor Khartoem, de bewoners zijn boeren die altijd gewassen verbouwd hebben en deze op de vele in Khartoem aanwezige markten verkochten. Tot de jaren veertig van de vorige eeuw werd 70% van het eiland gebruikt voor akkerbouw, door de jaren heen is dit steeds minder geworden en heden ten dage wordt nog 30% gebruikt voor dit doel. Het succes van de akkerbouw ligt bij de inventiviteit van de boeren die daar door de eeuwen heen het land bewerkt hebben. De boeren werkten allen samen in het aanleggen van een complex en het hele eiland bedekkende irrigatie systeem. Ook nu nog is dit in werken en kan je het op veel plekken zien, de groene akkers zijn de duidelijke visuele getuige van de ijver van de boeren.
Paradijs is het eiland ook en vooral nu met de aangelegde brug, voor de mensen uit Khartoem. Als de NIJL niet te hoog staat komen er uit deze Afrkaanselevensader rond Tuti Island mooie witte stranden omhoog rijzen. Ik het weekend worden deze stranden druk bezocht door de inwoners van Khartoem.
De natuur helpt de ijverige boeren ook eens in de 8 a 10 jaar mee door met het NIJL water het eiland te overstromen. Als het water weer gezakt is blijft er op de akkers van het eiland een vettige klei achter die de NIJL had meegevoerd helemaal uit Ethiopië, zo kon deze gewassen kraamkamer door de eeuwen heen overleven. Op diverse plaatsen is duidelijk aan de huizen te zien hoe hoog het wat tijdens die vloed op het eiland staat. Al met al weer een geweldige ervaring en de complimenten aan de HID Rene die ons veilig door alle straatjes geloodst heeft met zijn brullende 6 liter terreinwagen.
Een speciale ode aan Patrick en Rene die ons geweldig hebben opgevangen in Khartoem en er voor gezorgd hebben dat we ook heel veel hebben kunnen zien dankzij hun inzet. Toppie collega’s!!!!
JUBA
Na de laatste geuren en beelden van Khartoem in mij opgenomen te hebben stond afgelopen zondag mijn verplaatsing naar het zuiden op het programma. De vlucht ging van Khartoem naar Juba (op dit moment zetelt daar de regering van Zuid Soedan) na een tussenstop van 6 uur ging de vlucht weer verder maar dan een drie kwartier vliegen (met vliegtuig) in noordelijke richting naar Rumbek. De vlucht naar Juba heb ik samen gedaan met Ronald (Ook van onze batch), Ronald moest gelijk overstappen op de vlucht naar zijn eindbestemming Malakal. In Juba werden we begroet door collega Cees die al een maand of 3 zijn residentie op Juba heeft. Samen met Cees heb ik de teamsite bekeken, alwaar hij mij even speciaal wees op de zweetstrip, een stuk weg op de teamsite waar Cees zijn tanige lichaam in conditie probeert te houden, zodat bij zijn terugkomst de sporen van het leven op Juba niet al te veel zichtbaar zijn. Verder hebben we even kunnen bijkletsen onder het genot van een heerlijke bak koffie. De lunch was ook uitstekend op Juba en vol en voldaan werd ik rond 16.00uur door Cees uitgezwaaid op het vliegveld.
RUMBEK
De vlucht naar Rumbek gaf me al een indruk hoe mijn nieuwe woonomgeving eruit zou gaan zien. Onder ons schoof het Afrikaanse landschap door van palmbomen, toekels (lokale woningen plaggen hutjes met rietendaken). Tijdens het laatste stukje door de lucht voor de landing toen we van boven naar beneden en van links naar rechts geslingerd werden, schoot de gedachte door mij heen zelfs de luchtwegen zijn hier van Afrikaanse kwaliteit.
Met een geweldige boink kwamen we op de grond en achter het vliegtuig ontstond een enorme stofwolk, dit komt omdat de landingsbaan bestaat uit een soort rode graffel.
Nadat het vliegtuig gestopt was en naar de juiste plaats getaxied was, werd de trap uit gegooid en verlieten we de koelte van het vliegtuig Afrika in. Eerste indruk wouw, rond om mij heen overal palmbomen, een strak blauwe hemel en een hoogtezon die op turbo stond. Ik werd begroet door 2 NL UNPOL’rs (United Nation Police) die bijna aan het einde van hun missie waren en mij de eerste dagen al het belangrijke op en rond de teamsite hebben laten zien.
TEAMSITE
Als jullie nu vragen hoe het hier is weet ik niet goed waar te beginnen, de natuur, de stad Rumbek of de teamsite.
Ik beperk mij nu tot de teamsite en die andere 2 onderwerpen zullen de komende tijd nog regelmatig aan de orde komen.
De site is 1 complex en bestaat uit 3 gedeelten. De TCC (Troop Contributing Country), de gewapende troepen van de VN missie in Soedan, ter bescherming van VN goederen en personeel, hebben hun eigen werk en leefgedeelte en zijn afkomstig uit Kenia. Verder een woongedeelte voor VN personeel niet zijnde TCC en een werkgedeelte, de kantoren.
Na 1 nacht een gastencontainer te hebben gedeeld met iemand, had ik tot mijn geluk de volgende dag al een eigen container. Toch lekker om je eigen stekkie en privacy te hebben.
De 2 NL collega’s, van de politie en de Koninklijke marechaussee, hebben mij geweldig opgevangen en ik kreeg een heerlijke kop koffie uit een normaal koffiezetapparaat. Ja echte koffie van dat merk met die rode verpakking en die witte band, heerlijk.
Tot mijn vreugde heb ik dat geweldige machientje van hun geërfd toen ze 2 dagen later vertrokken naar Khartoem om te gaan uitchecken, samen met het laatste restant van dat zojuist beschreven pakje. Ook het overtollige voedsel van hun live-line, die ze de laatste 6 maanden had voorzien van Nederlandse producten, kreeg ik van hun overhandigd. Op hun wooncontainers wapperde bij aankomst de NL vlag en die heb ik overhandigd gekregen en vertegenwoordig nu Nederland hier op teamsite Rumbek. De vlag wappert vier boven mijn container.
Op de teamsite is een kleine bar annex eetgelegenheid waar lokale gerechten gegeten kunnen worden en wat gedronken kan worden. De watervoorziening op het kamp is ook goed en je kan het water drinken wat uit speciale opslag vaten komt. Er is 1 nadeel dit water is gezuiverd met wat toevoegingen en om nu te voorkomen dat als ik ga zweten ik zelfs naar een zwembad begin te ruiken, hebben mijn collega’s de waterfabriek laten zien waar je flessen gezuiverd water kunt kopen zonder bijsmaak.
In de directe omgeving van de teamsite zitten ook nog een drietal gelegenheden waar je goed kunt eten tegen redelijke prijzen, Safari, Palmtree en Afak hierover later meer.
Over Safari wil ik wel even vertellen dat dit gerund wordt door Annie een Zweedse die al jaren in Afrika vertoefd en hier een restaurantje runt en zich het lot van apen heeft aangetrokken, Ze vangt ze op verzorgd ze en zorgt dat ze weer ergens uitgezet kunnen worden in het wild. Ik ga hier de komende maanden nog een keer een stuk over schrijven met alle achtergronden.
De namen van deze gelegenheden passen precies bij de hele omgeving, waar je kijkt zie je palmbomen vol met kokosnoten, een soort gieren die door de lucht scheren en ook veel ooievaren (van een bepaalde soort heb ik mij laten vertellen) die samen met de gieren op zoek zijn naar voedsel o.a. op de teamsite.
Een Afrika gevoel heb je hier al op het moment als ik s’morgens mijn conatainer uitstap en naar het werk loop.
UNMO’s
Ik heb sinds vandaag kennis gemaakt met alle collega’s van de teamsite, omdat een aantal op een meerdaagse patrouille waren en vandaag terugkeerden. Ook in deze teamsite is de bezetting weer zeer bont gekleurd. Collega UNMO’s uit Egypte, Brazilië, Bangladesh, Noorwegen, Canada en Namibië weer heel interessant om andere culturen op te snuiven.
Gisteren ben ik op mijn eerste patrouille geweest een Town Patrol door Rumbek, waarbij we naar de gehele situatie kijken of het rustig is en of er troepen verplaatsingen zijn. Ook worden drie roadblocks bezocht bij de uitvalswegen van Rumbek.
Onze teamsite met ongeveer 12 UNMO’s moeten een gebied observeren van en monitoren van ongeveer 320 x 220 Km. Meerdaagse patrouilles staan hier dan ook veel op het programma, want de wegen zijn niet in zo een staat dat je even in een paar uur die 300 Km onder de wielen wegrijdt.
Aan het begin schreef ik over mijn bagage die al vooruit verstuurd was, gelukkig is het nu eindelijk aangekomen hier op de teamsite en kan ik mijn spullen gaan opbergen in mijn container, het is toch wel even behelpen als je nog niet alles op je plek aanwezig hebt.
Zo ik hoop een eerste indruk te hebben gegeven aan jullie over Teansite Rumbek en zal het proberen visueel te maken met de nodige foto’s
Ik groet een ieder
Masalaama
Martin
Rumbek / Lake Sate / Zuid Soedan
-
17 Februari 2011 - 20:21
Sampie:
het pa....
geweldig om weer zo een mooi verhaaal te lezen:)
en je kunt heel wat culturen uitwisselen met al die collega's!!!!
dikke kus sam love you -
17 Februari 2011 - 20:21
Marianne Dobber :
Wanneer kunnen we komen , voor een vakantie ?Ha , ha ....! Geniet ervan !!!:) -
17 Februari 2011 - 20:36
Daniël :
Hey Pa,
Zo te horen zit je wel goed op die teamsite.
Ik hoop dat je het naar je zin hebt.
Gr. Daan -
17 Februari 2011 - 20:45
Hey Mart:
DAs wel weer een leuk verhaal
En ja met je zelf behelpen kom je der ook wel hoor jij bent het nu wel gewent zou ik denken
gr uit weesp
dikke kus lely -
17 Februari 2011 - 20:56
Ton Nellestijn:
Hee Martin,
Alles is toch maar weer gelukt, zelfs je spullen zijn er. Voorafgaande aan de verkiezingen, vorig jaar, heb ik wel andere berichten gehoord. Toen hadden ze na maanden nog geen spullen binnen, het verkiezingsmateriaal had meer prio. Ik blijf jou berichten lezen, met veel plezier uiteraard. Zo te lezen een leuke mix van landen op jullie teamsite. Ik denk dat jij je wel zult gaan vermaken, dus maak er maar een leuke tijd van. Dit zijn dingen, periodes die ze nooit meer van jou kunnen af pakken. Heerlijk toch???
Groetjes Ton -
17 Februari 2011 - 21:14
Karin Mol:
Hoi Martin,
klinkt goed allemaal!
veel plezier en geniet ervan... (hoewel dat nu al wel uit de toon van je stukje spreekt!)
groetjes -
18 Februari 2011 - 06:38
Cees Noordanus:
Mooi stekkie Martin!...Ruilen? -
18 Februari 2011 - 14:25
Ralph:
He Martin,
Goed voor elkaar hoor!!!
Geniet ervan en snuif de Afrikaanse sfeer maar goed op.
Groetjes, Ralph -
18 Februari 2011 - 14:32
Pa En Moe:
wij zijn het volkomen eens met wat sampie schrijft en wij hopen dat je op dezelfde wijze doorgaat veel liefs en blijf gezond.Moe wil je nog bedanken voor de mooie bloemen voor haar verjaardag
Pa en Moe
-
18 Februari 2011 - 18:21
Gert De Ridder:
Ha Martin,
Mooi verhaal!! Jij geniet al volop van de zon, terwijl wij nog hopen op wat sneeuw in de Alpen zodat we nog een weekje op wintersport kunnen.
Ieder zijn meug!
Groeten, Gert -
19 Februari 2011 - 21:21
Tom Bolsius:
Ik volg met plezier jouw avonturen in Sector 2 !
All the best,
Tom -
21 Februari 2011 - 07:47
Henk Pruijsers,,:
Hee, Martin, manneke. Ik heb steeds, en nog, met volle interesse je verslagen gelezen. Het is als ik zit te lezen of ik naast je zit. Het leest alsof je het tegen me zegt. En dan merk ik dat je je daar thuis voelt. Dat is goed want je staat nog maar aan het begin. Als je wilt houd ik je voor zover het moet en je het wil wel op de hoogte vanuit Soesterberg... een mooie tijd en tot de volgende keer...
Groet Henk.. -
23 Februari 2011 - 12:01
Tim:
He pa,
Mooi weer om je verhalen te lezen en gelukkig zijn je spullen eindelijk gearriveerd.
Ook zag ik dat ik gebeld was van de week maar was te laat met opnemen, mischien spreken
we elkaar snel weer.
Groetjes uit Borculo
(trouwens hier vriest het alweer aardig)
Tim -
27 Februari 2011 - 11:47
Ria Moonen:
He Martin,
Mooie en spannende verhalen met prachtige foto's.
Je kan het met smeu schrijven geweldig hoor. We lezen het met veel plezier.
Het lijkt me inderdaad een prachtige omngeving voor een vakantie, maar we houden het maar dichter bij huis.
Ik wens je nog een fijne tijd en we lezen graag weer je reisverslagen.
Fijne zondag.
Karel en Ria -
28 Februari 2011 - 10:28
Ton Van De Kamp:
Hallo Martin, zoals je ziet heb ik ook je site inmiddels gevonden en zal ik vanavond eens rustig e.e.a. gaan lezen en uitspitten.
het ga je goed en tot later,
Ton van de Kamp -
28 Februari 2011 - 16:28
Beste Martin:
Harstikke goed zoals jij weet te beschrijven de indrukken en ervaringen die op je weg komen. Mogelijk kun je al deze ervaringen en beschrijvingen nog eens verwerken in boekvorm. Het lijkt mij een lust om al de beschrijvingen met de nodige humor terug te lezen. Wij als ACOM Regioraad -Midden Nederland zijn best trots op jou en je gezin. We hopen dat je ook deze clus weer in alle gezondheid zult afronden.
Martin we proberen met je mee te leven en met jouw beschrijvingen gaat dit gemakkelijk. De groeten van een ieder uit de Regioraad en veel sterkte gewenst voor jouw en je gezin.
Groeten,
Ko -
25 Mei 2011 - 18:39
Mark:
Hallo Martin,
Je kent mij niet. Echter ben ik blij dat ik weer iemand heb gevonden die op Rumbek zit.
Ik zelf heb 2x op Rumbek gezeten.
In Augustus 2008 tot en met februari 2009, en van februari 2010 tot en met augustus 2010.
Als UNPOL.
Ik wens je alle goeds toe op Rumbek.
Misschien kan je de UNPOL de groetjes van me doen.
Als er nog mensen zitten die me kennen natuurlijk.
Als ze me kennen is het van de geiten-immitatie ;)
Succes daar!
Gr, Mark
Kmar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
