Terug naar Kauda
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
02 September 2007 | Soedan, Khartoem
Klinkt als een boek van……, dit is een beetje mijn boek geworden, waar ik nu weer aan ga schrijven na een heerlijk verlof thuis in Nederland.
Ja, jullie lezen het goed ik ben weer neer gestreken op het nest in Kauda Nuba Mountains Soedan.
GROEN
Als eerste is mij opgevallen dat het in de 4 weken die ik weggeweest ben, de wereld hier nog groener en het gras nog hoger is gegroeid.
De wereld hier is echt veranderd en de weg die je voor de tijd voor het uitzoeken had is nu in een allee van hoog gras en maïs veranderd.
De toch al prachtige Nuba Mountains hebben een nog grotere schoonheid gekregen door de weelderige pracht van ontluikende gewassen, die in korte tijd tot prachtige wuivende groene dekens geworden zijn.
TUIN
Zo ook ons volkstuintje, de gewassen gedijen, ondanks dat ze van herkomst niet gewend zijn aan Soedanese regenbuien (Zaad van eigen bodem), best redelijk.
De boontjes, komkommers en de radijsjes (Ed nog bedankt) hebben al de vormen aangenomen en nu nog groter worden. De radijsjes heb ik al getest en ik moet zeggen toppie hoor.
Ik wil wel even de aandacht vestigen op een gewas (???) die ik niet helemaal thuis kan brengen, misschien dat iemand er antwoord op heeft.
CONTAINER
Zo dit was de buitenkant, binnen gekomen schoten de tranen in mijn ogen een keurig achtergelaten huisje, Bud bedankt.
Helaas was e.e.a. maar van korte duur want achter in de ruimte had, een complete mieren bevolking, bezit genomen van ons optrekje.
Gewapend met het super anti mierengif (hier in Soedan hebben ze nog verdelgers die echt werken) heb ik de dapper strijdende kolonie vernietigd.
Zo dat hadden we ook weer gehad, mij lekker gesetteld en s’avonds achter de computer gekropen. Tijdens deze avonduren kwam er zo een Soedanese bui naar beneden, waartegen de gewassen in de volkstuin weer moesten strijden.
Thuis gekomen na de bui zag ik dat er een herhaling was van de eerste week, in mijn Bud zijn container (nu tijdelijk ook de mijne) konden weer visjes gekweekt worden.
Ach, misschien wel een geluk bij een ongeluk, want ik moest de vloer toch dweilen van mijn Bud, dus heb ik dat de eerste avond al in de praktijk gebracht.
Vandaag ontdekte ik aan de buitenzijde van de container een wespennest in aanbouw, dit is niet helemaal volgens de VN regels, want je moet om op het “MSA Camp” (zo noemt men de Team Site ook wel) te wonen wel een inschrijfformulier invullen.
Aangezien ze dit niet gedaan hadden, heb ik de insectenverdelger spuitbus gepakt en hiermee gewapend de bevolking uitgemoord en het nest verwijderd. Tijdens deze actie werd ik wel aangevallen door de Koningin, die mij nog wist te steken door mijn uniform heen, voordat ik haar ook naar de eeuwige jachtvelden stuurde.
BABYKLEDING
Bij mijn terugkomst hier in Kauda lag er een enorme postverzameling (30 dozen of te wel 60 Kg) baby en peuterkleding op mij te wachten.
Op deze weblog, had ik namelijk al eens aangegeven dat kinderen vaak slecht of helemaal niet gekleed zijn. Ook had ik verteld dat in het Duitse ziekenhuis van Cap Anamur geen baby kleding is om de pasgeboren kinderen van kleding te voorzien.
Op initiatief van mijn vrouw en de spontane medewerking van de buurtjes (de meesten met kinderen uit de kleine maatjes) stroomde baby en peuter kleding binnen bij mij thuis.
Daar werd een logistieke operatie uitgevoerd om de kleding gesorteerd, in de juiste verpakking, met het juiste gewicht en voorzien van alle stickers, verzend gereed te maken voor Soedan.
En zo stonden al deze dozen op mij te wachten in mijn container in Soedan. Voordat ik aan verstrekking kon gaan denken moest ik wel weten waar de wat grotere maten in zaten omdat ik die kleding naar het IDP camp wil brengen.
Het was even een ontroerend moment om de dozen open maken, al die kleding te zien en ook kleding van mijn eigen kids, heel apart.
Mijn planning was om volgende week een keer naar het Hospitaal in Lwere te gaan om de kleding daar af te leveren, echter het liep zoals gewoonlijk weer geheel anders.
HONDSDOLHEID, RABIES
In het begin van de middag vertrokken we van de Team Site met wat Egyptenaren en mijn collega Yinka uit Nigeria naar het Hospitaal van Save the Children in Kumu voor malaria tests.
Op nog geen 200 meter van het kamp werden we aangehouden door een vader met zijn zoontje van een jaar of 10. De vader en zoon kwamen uit het IDP Camp en de jongen was gebeten door een hond.
Aangezien er 5 weken geleden een 10 jarig meisje in het Hospitaal was overleden aan Rabiës (Hondsdolheid), is er een reële kans dat de jongen ook besmet is met deze verschrikkelijke ziekte.
Als iemand met Rabiës besmet is en de behandeling niet snel genoeg gestart wordt sterft de patiënt gegarandeerd. De geïnfecteerde persoon zal langzaam stikken bij volledig bewustzijn, het is gruwelijk om zo te moeten sterven.
De beslissing was dus ook zeer snel gemaakt om iedereen weer af te leveren bij de Team Site. Omdat we de jongen naar het Hospitaal Cap Anamur zouden brengen, heb ik snel de zakken met kledingpakketjes voor het Hospitaal in de auto geladen.
Daarna zijn we direct vertrokken, hebben de vader en zijn zoon opgepikt en zijn naar Lwere gereden.
Daar aangekomen kregen we te horen dat er in het Hospitaal en in de hele Nuba Mountains geen (bij alle andere organisaties) geen anti Rabiës middel aanwezig is, het enige wat er voor de jongen gedaan kan worden is hem Tetanus injecties te geven en te hopen dat de hond niet besmet is geweest.
BABYKLEDING
Terwijl men de jongen in het Hospitaal ging behandelen, heb ik de kleding overhandigd aan de zusters Gaby en Rosmarie, deze waren zeer ontroerd en dankbaar bij het zien van al die kleding.
Gelijk werden twee baby’s die geen kleding hadden, aangekleed met de meegebrachte kleding, ook de waskom werd gelijk gebruikt.
Een van de baby’s was maar 1500 gram en men hoopt dat hij blijft leven, de andere was in blakende gezondheid en nog maar net geboren.
Het is toch vertederend als je zulke kleine wezentjes ziet, zo kwetsbaar en ze moeten opgroeien in een keiharde wereld, de wereld van overleven.
EN WEER TERUG
Na een lekker kopje koffie moest de terugreis weer aanvaardt worden, buiten de poort van hun leefgedeelte gekomen was daar weer die keiharde wereld.
De vader en zoon zaten te wachten, om weer mee terug te rijden en zo ook nog 4 mensen meer die ook naar het IDP Camp moesten.
De kleine man had toen we naar het Hospitaal reden een zeer angstige blik in zijn ogen, nu zag je dat hij minder angstig was, omdat hij de tetanus injectie gehad had en morgen weer terug moet komen voor de volgende.
Het doet dan van binnen wel pijn, dat als de hond toch besmet is en de jongen dus rabiës heeft, hij gewoon gedoemd is om te sterven en daar helpt dan ook geen tetanusinjectie tegen.
Laten we maar het beste voor de jongen hopen en we brengen hem morgen weer even naar het Hospitaal.
Dit waren mijn eerste kennismakingen, na mijn verlof, weer met Kauda en de Nuba Mountains.
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan
Soedan
Groet ik jullie allen
Martin
Ja, jullie lezen het goed ik ben weer neer gestreken op het nest in Kauda Nuba Mountains Soedan.
GROEN
Als eerste is mij opgevallen dat het in de 4 weken die ik weggeweest ben, de wereld hier nog groener en het gras nog hoger is gegroeid.
De wereld hier is echt veranderd en de weg die je voor de tijd voor het uitzoeken had is nu in een allee van hoog gras en maïs veranderd.
De toch al prachtige Nuba Mountains hebben een nog grotere schoonheid gekregen door de weelderige pracht van ontluikende gewassen, die in korte tijd tot prachtige wuivende groene dekens geworden zijn.
TUIN
Zo ook ons volkstuintje, de gewassen gedijen, ondanks dat ze van herkomst niet gewend zijn aan Soedanese regenbuien (Zaad van eigen bodem), best redelijk.
De boontjes, komkommers en de radijsjes (Ed nog bedankt) hebben al de vormen aangenomen en nu nog groter worden. De radijsjes heb ik al getest en ik moet zeggen toppie hoor.
Ik wil wel even de aandacht vestigen op een gewas (???) die ik niet helemaal thuis kan brengen, misschien dat iemand er antwoord op heeft.
CONTAINER
Zo dit was de buitenkant, binnen gekomen schoten de tranen in mijn ogen een keurig achtergelaten huisje, Bud bedankt.
Helaas was e.e.a. maar van korte duur want achter in de ruimte had, een complete mieren bevolking, bezit genomen van ons optrekje.
Gewapend met het super anti mierengif (hier in Soedan hebben ze nog verdelgers die echt werken) heb ik de dapper strijdende kolonie vernietigd.
Zo dat hadden we ook weer gehad, mij lekker gesetteld en s’avonds achter de computer gekropen. Tijdens deze avonduren kwam er zo een Soedanese bui naar beneden, waartegen de gewassen in de volkstuin weer moesten strijden.
Thuis gekomen na de bui zag ik dat er een herhaling was van de eerste week, in mijn Bud zijn container (nu tijdelijk ook de mijne) konden weer visjes gekweekt worden.
Ach, misschien wel een geluk bij een ongeluk, want ik moest de vloer toch dweilen van mijn Bud, dus heb ik dat de eerste avond al in de praktijk gebracht.
Vandaag ontdekte ik aan de buitenzijde van de container een wespennest in aanbouw, dit is niet helemaal volgens de VN regels, want je moet om op het “MSA Camp” (zo noemt men de Team Site ook wel) te wonen wel een inschrijfformulier invullen.
Aangezien ze dit niet gedaan hadden, heb ik de insectenverdelger spuitbus gepakt en hiermee gewapend de bevolking uitgemoord en het nest verwijderd. Tijdens deze actie werd ik wel aangevallen door de Koningin, die mij nog wist te steken door mijn uniform heen, voordat ik haar ook naar de eeuwige jachtvelden stuurde.
BABYKLEDING
Bij mijn terugkomst hier in Kauda lag er een enorme postverzameling (30 dozen of te wel 60 Kg) baby en peuterkleding op mij te wachten.
Op deze weblog, had ik namelijk al eens aangegeven dat kinderen vaak slecht of helemaal niet gekleed zijn. Ook had ik verteld dat in het Duitse ziekenhuis van Cap Anamur geen baby kleding is om de pasgeboren kinderen van kleding te voorzien.
Op initiatief van mijn vrouw en de spontane medewerking van de buurtjes (de meesten met kinderen uit de kleine maatjes) stroomde baby en peuter kleding binnen bij mij thuis.
Daar werd een logistieke operatie uitgevoerd om de kleding gesorteerd, in de juiste verpakking, met het juiste gewicht en voorzien van alle stickers, verzend gereed te maken voor Soedan.
En zo stonden al deze dozen op mij te wachten in mijn container in Soedan. Voordat ik aan verstrekking kon gaan denken moest ik wel weten waar de wat grotere maten in zaten omdat ik die kleding naar het IDP camp wil brengen.
Het was even een ontroerend moment om de dozen open maken, al die kleding te zien en ook kleding van mijn eigen kids, heel apart.
Mijn planning was om volgende week een keer naar het Hospitaal in Lwere te gaan om de kleding daar af te leveren, echter het liep zoals gewoonlijk weer geheel anders.
HONDSDOLHEID, RABIES
In het begin van de middag vertrokken we van de Team Site met wat Egyptenaren en mijn collega Yinka uit Nigeria naar het Hospitaal van Save the Children in Kumu voor malaria tests.
Op nog geen 200 meter van het kamp werden we aangehouden door een vader met zijn zoontje van een jaar of 10. De vader en zoon kwamen uit het IDP Camp en de jongen was gebeten door een hond.
Aangezien er 5 weken geleden een 10 jarig meisje in het Hospitaal was overleden aan Rabiës (Hondsdolheid), is er een reële kans dat de jongen ook besmet is met deze verschrikkelijke ziekte.
Als iemand met Rabiës besmet is en de behandeling niet snel genoeg gestart wordt sterft de patiënt gegarandeerd. De geïnfecteerde persoon zal langzaam stikken bij volledig bewustzijn, het is gruwelijk om zo te moeten sterven.
De beslissing was dus ook zeer snel gemaakt om iedereen weer af te leveren bij de Team Site. Omdat we de jongen naar het Hospitaal Cap Anamur zouden brengen, heb ik snel de zakken met kledingpakketjes voor het Hospitaal in de auto geladen.
Daarna zijn we direct vertrokken, hebben de vader en zijn zoon opgepikt en zijn naar Lwere gereden.
Daar aangekomen kregen we te horen dat er in het Hospitaal en in de hele Nuba Mountains geen (bij alle andere organisaties) geen anti Rabiës middel aanwezig is, het enige wat er voor de jongen gedaan kan worden is hem Tetanus injecties te geven en te hopen dat de hond niet besmet is geweest.
BABYKLEDING
Terwijl men de jongen in het Hospitaal ging behandelen, heb ik de kleding overhandigd aan de zusters Gaby en Rosmarie, deze waren zeer ontroerd en dankbaar bij het zien van al die kleding.
Gelijk werden twee baby’s die geen kleding hadden, aangekleed met de meegebrachte kleding, ook de waskom werd gelijk gebruikt.
Een van de baby’s was maar 1500 gram en men hoopt dat hij blijft leven, de andere was in blakende gezondheid en nog maar net geboren.
Het is toch vertederend als je zulke kleine wezentjes ziet, zo kwetsbaar en ze moeten opgroeien in een keiharde wereld, de wereld van overleven.
EN WEER TERUG
Na een lekker kopje koffie moest de terugreis weer aanvaardt worden, buiten de poort van hun leefgedeelte gekomen was daar weer die keiharde wereld.
De vader en zoon zaten te wachten, om weer mee terug te rijden en zo ook nog 4 mensen meer die ook naar het IDP Camp moesten.
De kleine man had toen we naar het Hospitaal reden een zeer angstige blik in zijn ogen, nu zag je dat hij minder angstig was, omdat hij de tetanus injectie gehad had en morgen weer terug moet komen voor de volgende.
Het doet dan van binnen wel pijn, dat als de hond toch besmet is en de jongen dus rabiës heeft, hij gewoon gedoemd is om te sterven en daar helpt dan ook geen tetanusinjectie tegen.
Laten we maar het beste voor de jongen hopen en we brengen hem morgen weer even naar het Hospitaal.
Dit waren mijn eerste kennismakingen, na mijn verlof, weer met Kauda en de Nuba Mountains.
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan
Soedan
Groet ik jullie allen
Martin
-
02 September 2007 - 12:59
Opa:
mart je hebt weeer een mooi stukje geschreven maar ik hoop wel dat je ons op de hoogte houd hoe het afloopt met het jongetje met die hondebeet.ook van jr foto's hebben we weer genoten ga zo door.
weer een hele dikke kus.groetjes pa en moe -
02 September 2007 - 13:24
Jan Dvd S:
Hallo martin,
goed weer van je te lezen en ik heb al gemerkt dat ik tjdens mijn eigen afwezigheid (vakantie) niets van je verhalen heb gemist; mooi werk daar met speelgoed, kleding en transport. Hou het naar je zin daar, blijf voorzichtig en op naar het einde van de missie nu.
Jan en Ingrid -
02 September 2007 - 20:19
Suzanne:
Ha die Martin!
Weer terug van weggeweest en meteen weer een mooi verhaal met indrukwekkende foto's van de kleintjes. Hopelijk heb je van een heerlijk verlof genoten, maar daar twijfel ik niet aan! Nu nog even die laatste weekjes volmaken en dan weer lekker naar huis. Jammer dat papa en jij niet meer samen van jullie groentetuintje kunnen genieten... Die papa Ronald zit momenteel met mijn moeder in Malaga (Spanje). Even een weekje relaxen in de zon, want die zon laat het hier afweten!
Hou je taai tijdens die laatste loodjes!
Groetjes, Suzanne -
03 September 2007 - 05:39
Daniël Loos:
Ha die Pa,
Mooi dat ze daar nog zoveel hebben aan die kleren voor de kleintjes.
Wel weer appart dat je in één week al weer zoveel hebt meegemaakt.
Dikke kus Daan, Kir en Sam -
22 September 2007 - 20:37
B.s.shandina:
hallo almal ik ben blaei van jolie in nuda mountiansom daat julie ben daar halp mensen van nuba heel bedank van julie bedank van holland nu hollanda broer van nuba mountians tot altijd ik kom uit nuba moutians ik woon in hollanda bedank mij emil .baramshandini@hotmail.com -
15 Juni 2014 - 06:46
Evelyn:
Ik ben Evelyn uit Spanje, ik wil dr. Kavaki bedanken voor de hulp die hij maken om mij door te brengen de liefde van mijn leven terug naar mij. Mijn man die me verlaten voor een andere vrouw heeft eindelijk weer op zijn knieën komen smeken me om te vergeven en te accepteren hem terug nadat hij mij en onze 2 jaar oude zoon af te staan voor 3 jaar van pijn en verdriet, totdat op een dag toen ik op zoek naar oplossing op het internet over hoe om hem terug te krijgen, dus ik zag het getuigenis van een meisje die zei dat Dr Kavaki hielp haar breng haar geliefde terug met zijn magische spreuk dus besloot ik om hem te contacteren voor hulp en vandaag ben ik erg blij om de wereld te vertellen dat ik ben een gelukkige vrouw vandaag, want als ik nu spreek mijn man is weer thuis voor goed en we zijn gelukkig leven al deze gebeurde met de hulp van Dr Kavaki betovering. Heeft u hulp nodig om je man, vrouw, vriend / vriendin of familielid terug te krijgen, of heb je hulp van welke aard dan ook nodig hebt dan contact met Dr Kavaki via e-mail om hulp: kavakispelltemple@outlook.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
