Tripje naar Kadugli
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
02 Juni 2007 | Soedan, Khartoem
Hallo, allemaal het is even geleden dat ik wat op de site gezet heb maar dat zal na het volgende epistel wel helemaal duidelijk zijn waarom er nu pas weer een story uit mijn vingers rolt.
Als eerste begin ik even met de post, van Nederland naar de ambassade in Khartoum gaat de post zeer snel en daarna is de post overgeleverd aan de transport organisatie (Movecon) van de UN.
En die lukt het om er voor te zorgen dat er zo een 3 tot 4 weken overheen gaan voordat het op de eindbestemming is aangekomen.
Dus als ik ooit nog iemand hoor klagen over, PTT, TPG, TNT, ik weet niet meer hoe die bezorgers heten, dan moeten ze maar een tijdje de Movecon als distributeur uit proberen.
Als er dan eindelijk post komt is het net sinterklaas mijn Bud Ron en ik duiken op ons kop in de zakken en genieten heerlijk van een klein stukje thuis.
Alles wordt aandachtig gelezen, bekeken en natuurlijk ook geproefd waar bij het Buddy systeem goed werkt en we ook dingen delen zodat er geen eentonig versnaperingpatroon ontstaat.
Ook de tekeningen van mijn kinderen en mijn kleinzoon zijn een welkome opfleuring van de o zo burgerlijke grijze UN wanden.
Vorige keer had ik al wat geschreven over die enorme MI 26 helikopter, ik ben er zelf maar eens bij gaan staan om te laten zien hoe enorm dat ding eigenlijk is.
Op een avond toen ik naar buiten liep dacht ik nou de oorlog is uitgebroken, ik rook een sterke brand lucht en op de bergen rond om ons heen waren veel branden te zien.
Even was er de gedachte zouden ze daar aan het roven en moorden zijn? Gelukkig werd ik snel uit die droom gehaald en werd mij verteld dat de boeren in deze omgeving al sinds mensenheugenis in mei alle gebieden platbranden om er daarna wat gewassen op te kunnen verbouwen.
Van opwarming en broeikas affect heeft men nog niet gehoord hier, zal wel komen omdat het gewoon al heet is hier.
Het is wel een spectaculair gezicht om zo een berghelling te zien branden in het donker.
Donker is het hier zeker, er zijn geen steden die de horizon verlichten en de dorpen hier in de omgeving hebben alleen s’avonds stroom van 19.00 t/m 22.00uur.
Zoals beloofd zou ik wat over het onderhoud van de auto’s vertellen.
Als gebruiker mag je zelf erg weinig onderhoud doen aan de auto’s, je mag hem wassen een beetje uit vegen en oliepeilen controleren.
Jullie zullen denken oké dat is normaal, ik kan jullie verzekeren dat is het ook, maar nu komt de afwijking als er nu een peil onder de maat staat bijv. je moet 200cc motorolie bijvullen.
Elke man en vrouw in Nederland pakt het blikt olie en schud er 200cc bij en klaar is Kees…FOUT.
Dit werkt even anders, daar hebben we lokaal ingehuurde burgermonteurs voor die alleen de olie hebben en dan ook moeten bijvullen.
Oké, denkt een ieder roep die monteur even en het klusje is geklaard…..FOUT.
Op onze Team-Site in Kauda is geen werkplaats aanwezig die is gestationeerd in Kadugli over de weg 140 Km van Kauda en 30 minuten vliegen.
Ja, precies ik hoor het antwoord al, er moet dan een monteur uit Kadugli komen met een liter olie om de olie bij te vullen.
Na slechts 11 dagen op onze locatie, was ik al de G4 (verantwoordelijk voor alle logistiek), maar ook via de reguliere kanalen heb ik het opgegeven om een paar litertjes olie te bestellen om het gebruikeronderhoud te kunnen uitvoeren.
Als TD’r, voor de burgers onder de lezers, dat ben ik in Nederland bij de landmacht een medewerker van het dienstvak van de Technische Dienst, stuit het me wel tegen de borst.
Maar met de lijfspreuk van mij Bud en mij “Ergert U niet, verbaasd U slechts” nemen we ook deze hindernis en gaan de wereld lachend tegemoet.
Als nu een auto bij ons een beurtje moet hebben moet hij ook naar Kadugli en afgelopen maandag was ik met nog 3 collega’s aan de beurt, om het genot te mogen proeven van een rit van 140 Km door de Soedanese natuur, over paden, rivierbeddingen en ezel sporen.
En daar zat ik in mijn terreinauto genietend en hardwerkend, want dat moet wel met zulke paden, te denken die rally rijders die je wel op TV ziet rijden. zo een rally gaat met de karrensporen hier vergeleken eigenlijk over snelwegen.
Wie weet hebben mijn Bud en ik nog talent om eens Parijs Dakar te doen. Dus als iemand een auto over heeft…..
De reis werd gestart met 3 auto’s die een beurtje moesten hebben en 1 auto (kenteken UN 1281) met redelijk wat problemen, het vermogen van de motor viel steeds weg en de accu was defect. Jullie raden het al de Europeaan had het geluk dat hij de 1281 mocht rijden, ik dus.
De tel ben ik kwijt geraakt van hoeveel keer we hem hebben moeten starten met de startkabels.
Stel jullie hier ook niet teveel van voor want het zijn 2 stukken kabel de je tegen de polen moet drukken.
Na een avontuurlijke rit over bergen door rivieren, langs immense palmbomen, een vrouw die de was deed in een modder beekje en een doodgeslagen Black Mamba, zei de 1281 zo ik stop ermee en start niet meer.
En daar stonden we midden in Soedan en het nummer van de wegenwacht vergeten. We gingen van de ene uitdaging over in de andere hoe nu verder en zoals altijd gebeuren er de meest wonderlijke dingen. Want op een karrenspoor waar je normaal gesproken 1 auto per dag tegen komt, kwam er een truck van het Egyptische leger (UN) de hoek omscheuren met een kolonel aan het stuur en een soldaat achterin. Hoi hoi de Egyptische variant van de ANWB.
En zoals het in Afrika hoort wordt er dan gelijk geholpen, want de volgende keer zou jij wel eens hulp kunnen gebruiken, maar helaas kon de soldaat het euvel niet verhelpen en nodigde de Kolonel ons uit om naar zijn kamp 15 Km verderop te komen.
De kolonel is namelijk de baas van een Egyptische explosieve opruimingsdienst, zo gezegd zogedaan en daar werd ik, door de team leader van onze Team Site Kauda, over 15 Km naar het Egyptische kamp gesleept.
Wel het rijden is hier zo wie zo al een uitdaging maar met een sleepkabel, zonder stuurbekrachtiging en zonder rembekrachtiging was de challange nog enige malen grote.
Aangekomen op het Kamp moesten we gelijk binnen komen bij de airco. Heerlijk trouwens want die airco werkte natuurlijk ook niet in de 1281 toen hij uitgevallen was, hier konden we genieten van een sapje, thee of koffie.
Na een kleine 20 minuten hoorden we de claxon van een auto en liep de 1281 weer als een zonnetje.
Na vele bedankjes en de belofte dat we op de terugweg weer zouden langs komen vervolgden wij onze rit naar Kadugli.
We hebben het Egyptische kamp maar gelijk opgenomen in de kaart als motel, restaurant en uitvalbasis halverwege Kauda - Kadugli.
De rest van de rit verliep voorspoedig wel met het nemen van diverse hindernissen, water oversteken en het doorschrijden van een moerasachtig gebied.
Daar in het moeras net voor Kadugli konden wij een goede daad terug doen. Er zat een auto tot aan zijn assen vast, met de hele familie erop en hij wilde ook niet meer starten.
Niet getreuzeld hebben we ze eruit getrokken, de mensen waren heel blij en konden hun weg vervolgen, want de bestuurder had bij het eruit trekken gelijk zijn auto ook laten aantrekken, ik vond het al een beetje zwaar gaan. Maar oké iedereen blij en weer op weg.
Het laatste stukje werd afgelegd en precies om 19.00 uur s’avonds arriveerden wij op de UN basis in Kadugli. Toch wel enigszins vermoeid want we waren s’morgens om 07.00 uur vertrokken en hadden de 140 Km dus afgelegd in 12 uur, op zich al een record denk ik.
Dit was op maandag en op vrijdag werd de terugreis aanvaard, in de tussentijd hebben we diverse dingen gedaan op het sector hoofdkwartier.
De garage (van de UN) heeft de beurten gedaan, alle gebreken aan de auto's verholpen en banden gerepareerd.
De terugreis liep heel voorspoedig het had niet geregend en de ondergrond was weer keihard geworden, dus lekker doorgereden.
We zijn om 09.00 uur s’ochtends vertrokken en met de stop bij onze Egyptische vrienden voor een kop koffie, een lunch en een tractor met aanhanger uit een greppel getrokken te hebben, waren we om 14.00 uur weer in Kauda, dus maar 5 uurtjes.
We hebben trouwens geen schade opgelopen en alle banden waren nog heel toen we weer in Kauda waren, want die ene klapband gebeurde gelukkig in Kadugli en konden hem gelijk laten repareren.
Deze week had ik ook een wat minder vrolijke ervaring, het was namelijk zo dat er hier iemand was die mijn MP3 speler, Defensie Letherman en al mijn dollars beter kon gebruiken.
Ik hoop dat het onderzoek van de UN wat effectiever werkt dan het bijvullen van 200cc olie.
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan Soedan
Ik groet u allen
[إيك] [غروت] [أو] [ألّن]
Martin
مارتن
Als eerste begin ik even met de post, van Nederland naar de ambassade in Khartoum gaat de post zeer snel en daarna is de post overgeleverd aan de transport organisatie (Movecon) van de UN.
En die lukt het om er voor te zorgen dat er zo een 3 tot 4 weken overheen gaan voordat het op de eindbestemming is aangekomen.
Dus als ik ooit nog iemand hoor klagen over, PTT, TPG, TNT, ik weet niet meer hoe die bezorgers heten, dan moeten ze maar een tijdje de Movecon als distributeur uit proberen.
Als er dan eindelijk post komt is het net sinterklaas mijn Bud Ron en ik duiken op ons kop in de zakken en genieten heerlijk van een klein stukje thuis.
Alles wordt aandachtig gelezen, bekeken en natuurlijk ook geproefd waar bij het Buddy systeem goed werkt en we ook dingen delen zodat er geen eentonig versnaperingpatroon ontstaat.
Ook de tekeningen van mijn kinderen en mijn kleinzoon zijn een welkome opfleuring van de o zo burgerlijke grijze UN wanden.
Vorige keer had ik al wat geschreven over die enorme MI 26 helikopter, ik ben er zelf maar eens bij gaan staan om te laten zien hoe enorm dat ding eigenlijk is.
Op een avond toen ik naar buiten liep dacht ik nou de oorlog is uitgebroken, ik rook een sterke brand lucht en op de bergen rond om ons heen waren veel branden te zien.
Even was er de gedachte zouden ze daar aan het roven en moorden zijn? Gelukkig werd ik snel uit die droom gehaald en werd mij verteld dat de boeren in deze omgeving al sinds mensenheugenis in mei alle gebieden platbranden om er daarna wat gewassen op te kunnen verbouwen.
Van opwarming en broeikas affect heeft men nog niet gehoord hier, zal wel komen omdat het gewoon al heet is hier.
Het is wel een spectaculair gezicht om zo een berghelling te zien branden in het donker.
Donker is het hier zeker, er zijn geen steden die de horizon verlichten en de dorpen hier in de omgeving hebben alleen s’avonds stroom van 19.00 t/m 22.00uur.
Zoals beloofd zou ik wat over het onderhoud van de auto’s vertellen.
Als gebruiker mag je zelf erg weinig onderhoud doen aan de auto’s, je mag hem wassen een beetje uit vegen en oliepeilen controleren.
Jullie zullen denken oké dat is normaal, ik kan jullie verzekeren dat is het ook, maar nu komt de afwijking als er nu een peil onder de maat staat bijv. je moet 200cc motorolie bijvullen.
Elke man en vrouw in Nederland pakt het blikt olie en schud er 200cc bij en klaar is Kees…FOUT.
Dit werkt even anders, daar hebben we lokaal ingehuurde burgermonteurs voor die alleen de olie hebben en dan ook moeten bijvullen.
Oké, denkt een ieder roep die monteur even en het klusje is geklaard…..FOUT.
Op onze Team-Site in Kauda is geen werkplaats aanwezig die is gestationeerd in Kadugli over de weg 140 Km van Kauda en 30 minuten vliegen.
Ja, precies ik hoor het antwoord al, er moet dan een monteur uit Kadugli komen met een liter olie om de olie bij te vullen.
Na slechts 11 dagen op onze locatie, was ik al de G4 (verantwoordelijk voor alle logistiek), maar ook via de reguliere kanalen heb ik het opgegeven om een paar litertjes olie te bestellen om het gebruikeronderhoud te kunnen uitvoeren.
Als TD’r, voor de burgers onder de lezers, dat ben ik in Nederland bij de landmacht een medewerker van het dienstvak van de Technische Dienst, stuit het me wel tegen de borst.
Maar met de lijfspreuk van mij Bud en mij “Ergert U niet, verbaasd U slechts” nemen we ook deze hindernis en gaan de wereld lachend tegemoet.
Als nu een auto bij ons een beurtje moet hebben moet hij ook naar Kadugli en afgelopen maandag was ik met nog 3 collega’s aan de beurt, om het genot te mogen proeven van een rit van 140 Km door de Soedanese natuur, over paden, rivierbeddingen en ezel sporen.
En daar zat ik in mijn terreinauto genietend en hardwerkend, want dat moet wel met zulke paden, te denken die rally rijders die je wel op TV ziet rijden. zo een rally gaat met de karrensporen hier vergeleken eigenlijk over snelwegen.
Wie weet hebben mijn Bud en ik nog talent om eens Parijs Dakar te doen. Dus als iemand een auto over heeft…..
De reis werd gestart met 3 auto’s die een beurtje moesten hebben en 1 auto (kenteken UN 1281) met redelijk wat problemen, het vermogen van de motor viel steeds weg en de accu was defect. Jullie raden het al de Europeaan had het geluk dat hij de 1281 mocht rijden, ik dus.
De tel ben ik kwijt geraakt van hoeveel keer we hem hebben moeten starten met de startkabels.
Stel jullie hier ook niet teveel van voor want het zijn 2 stukken kabel de je tegen de polen moet drukken.
Na een avontuurlijke rit over bergen door rivieren, langs immense palmbomen, een vrouw die de was deed in een modder beekje en een doodgeslagen Black Mamba, zei de 1281 zo ik stop ermee en start niet meer.
En daar stonden we midden in Soedan en het nummer van de wegenwacht vergeten. We gingen van de ene uitdaging over in de andere hoe nu verder en zoals altijd gebeuren er de meest wonderlijke dingen. Want op een karrenspoor waar je normaal gesproken 1 auto per dag tegen komt, kwam er een truck van het Egyptische leger (UN) de hoek omscheuren met een kolonel aan het stuur en een soldaat achterin. Hoi hoi de Egyptische variant van de ANWB.
En zoals het in Afrika hoort wordt er dan gelijk geholpen, want de volgende keer zou jij wel eens hulp kunnen gebruiken, maar helaas kon de soldaat het euvel niet verhelpen en nodigde de Kolonel ons uit om naar zijn kamp 15 Km verderop te komen.
De kolonel is namelijk de baas van een Egyptische explosieve opruimingsdienst, zo gezegd zogedaan en daar werd ik, door de team leader van onze Team Site Kauda, over 15 Km naar het Egyptische kamp gesleept.
Wel het rijden is hier zo wie zo al een uitdaging maar met een sleepkabel, zonder stuurbekrachtiging en zonder rembekrachtiging was de challange nog enige malen grote.
Aangekomen op het Kamp moesten we gelijk binnen komen bij de airco. Heerlijk trouwens want die airco werkte natuurlijk ook niet in de 1281 toen hij uitgevallen was, hier konden we genieten van een sapje, thee of koffie.
Na een kleine 20 minuten hoorden we de claxon van een auto en liep de 1281 weer als een zonnetje.
Na vele bedankjes en de belofte dat we op de terugweg weer zouden langs komen vervolgden wij onze rit naar Kadugli.
We hebben het Egyptische kamp maar gelijk opgenomen in de kaart als motel, restaurant en uitvalbasis halverwege Kauda - Kadugli.
De rest van de rit verliep voorspoedig wel met het nemen van diverse hindernissen, water oversteken en het doorschrijden van een moerasachtig gebied.
Daar in het moeras net voor Kadugli konden wij een goede daad terug doen. Er zat een auto tot aan zijn assen vast, met de hele familie erop en hij wilde ook niet meer starten.
Niet getreuzeld hebben we ze eruit getrokken, de mensen waren heel blij en konden hun weg vervolgen, want de bestuurder had bij het eruit trekken gelijk zijn auto ook laten aantrekken, ik vond het al een beetje zwaar gaan. Maar oké iedereen blij en weer op weg.
Het laatste stukje werd afgelegd en precies om 19.00 uur s’avonds arriveerden wij op de UN basis in Kadugli. Toch wel enigszins vermoeid want we waren s’morgens om 07.00 uur vertrokken en hadden de 140 Km dus afgelegd in 12 uur, op zich al een record denk ik.
Dit was op maandag en op vrijdag werd de terugreis aanvaard, in de tussentijd hebben we diverse dingen gedaan op het sector hoofdkwartier.
De garage (van de UN) heeft de beurten gedaan, alle gebreken aan de auto's verholpen en banden gerepareerd.
De terugreis liep heel voorspoedig het had niet geregend en de ondergrond was weer keihard geworden, dus lekker doorgereden.
We zijn om 09.00 uur s’ochtends vertrokken en met de stop bij onze Egyptische vrienden voor een kop koffie, een lunch en een tractor met aanhanger uit een greppel getrokken te hebben, waren we om 14.00 uur weer in Kauda, dus maar 5 uurtjes.
We hebben trouwens geen schade opgelopen en alle banden waren nog heel toen we weer in Kauda waren, want die ene klapband gebeurde gelukkig in Kadugli en konden hem gelijk laten repareren.
Deze week had ik ook een wat minder vrolijke ervaring, het was namelijk zo dat er hier iemand was die mijn MP3 speler, Defensie Letherman en al mijn dollars beter kon gebruiken.
Ik hoop dat het onderzoek van de UN wat effectiever werkt dan het bijvullen van 200cc olie.
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan Soedan
Ik groet u allen
[إيك] [غروت] [أو] [ألّن]
Martin
مارتن
-
03 Juni 2007 - 07:28
Adie & Stef:
Hi martin, wat een ervaring, wat een omgeving. Mooi zijn je verslagen, zeker met de foto's. Veel succes met de werkzaamheden en tot schrijfs. -
03 Juni 2007 - 08:41
JandvdS:
Hallo Martin,
opnieuw een boeiend verslag van je gelezen; met alle ongein, rotzooi en tegenslag toch weer een fantastisch "avontuur" beleefd zo te lezen. Je valt inderdaad van de ene ervaring in de andere en van de ene verbazing in de volgende. Foto's spreken voor zich; jammer dat ook (of juist?) in zo'n land er mensen zijn die hun handen niet kunnen thuishouden, of moet je het zoeken bij een van de internatonale collega's ??
Wij zitten hier een week voor de Groene Dagen, we hebben er zin in; de Open Dagen KL was gisteren, de andere is volgende week zaterdag; gemeente Wezep had wat moeite met een Open Dag op zondag en vooral omdat er een paar heli's zouden overvliegen. Zit nu 3 maanden op deze stoel, nog twee te gaan .... de tijd gaat te snel, heb het veel te goed naar mijn zin, ...
Veel groeten
hou je taai
blijf schrijven
Jan en Ingrid -
03 Juni 2007 - 13:44
Suzanne:
Heey die Martin,
Mooie foto's en weer een toppie verhaal. Wellicht ligt er inderdaad nog een carriere als 'rally-sjoof' in het verschiet voor jullie. Wat een wegen daar zeg. Daar zeg je U tegen.. :-S
Nou, zet hem op en wat triest dat je geld er op deze manier wel heel snel doorheen gaat. Hopelijk levert onderzoek wat op.
Doeiii
Gr. Suzanne -
03 Juni 2007 - 19:25
Samantha:
hey pa
alles goed???
leuk om die fotos te zien vooral van die tekeningen van floor en martijn goed dat ze heel zijn overgekomen.
ik hoop dat het allemaal weer goed komt met dat gejat als je weer nieuwe sigaren wilt dan moet je dat ff zeggen dan stuur ik ze wel op.
tim heeft vrijdag zijn sleutel gekregen en die is al druk bezig als je weer in nederland bent dan moet je maar ff snel gaan kijken.
ik stop er weer mee spreek je gauw weer aan de telefoon.
dikke kusssszzzzzz
hhvvj
samantha xxxxx -
04 Juni 2007 - 05:39
Daniël Loos:
Hey Pa,
Weer echt een mooi verhaal en foto's.
Wat een ervaringen allemaal.
Echt toppie.
Groetjes en een dikke kus Daan, Kir en Sam -
04 Juni 2007 - 11:43
Hans Van Velzen:
Attent gemaakt op deze site onmiddelijk bekeken. Leuk op te snuiven hoe je je daar voelt en hoe je acteert. Ik zou haast zeggen op je eigen bekende wijze.
Triest dat je van een aantal bezittingen afstand hebt moeten doen!
Ik wens je een goede verdere tijd en groet hans -
05 Juni 2007 - 09:18
Cor:
Ha die Mart
je bent ook al achter de "geoliede" routine van het un-onderhoud gekomen. heel efficient he
hou die zwarte mamba's in die toestand dan zijn ze het best
groetjes cor -
07 Juni 2007 - 09:50
Henk O:
Hallo Martin,
Wat een gedoe om een beetje olie. Je hebt nu toch wel een beetje olie geritseld of niet soms.
Vandaag te horen gekregen dat mijn MGI gepland staat van 27/8 t/m 14/9. Dus er gaat schot in de zaak komen.
Groetjes Henk
-
08 Juni 2007 - 16:08
Roninsoedan.wbj.nu:
Hey Bud,
Eet vanavond heerlijk bij mij vrouwtje. Wil je niet jaloers maken hoor, maar heb er wel schik in. Hhahah. Jouw beurt komt nog. Ik zie je graag weer op de 21e van deze maand.
Veel groeten Ron
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
