Het is 10 uur en buiten is het 33 graden
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
19 Mei 2007 | Soedan, Khartoem
Het is 10 uur, buiten is het 33 graden en binnen is Martin met de blik op Soedan.
Zo begon op radio 1 altijd, “met de blik op morgen van GBJ Hilterman”, waarom begin ik zo, wel dat zal ik uit de doeken doen.
Mijn Buddy Ron heeft zo een hele grote MP3 speler (I-pot) met Giga veel muziek en met zijn met de post verkregen zendapparatuur is hij, in navolging van………………… “censuur”, RON FM begonnen in Kauda.
Deze“Low budged” zender heeft al enkele vaste luisteraars, een groep van 4 Nederlanders.
En in de ochtend- en avondzon genieten we van de omgeving en natuurlijk “RON FM”.
Deze week was het ook weer enkele keren patrouille tijd.
Op weg naar een verificatie van een JIU eenheid in Al Zaraq (op 45 Km en 4 uur rijden enkele reis) vanaf Kauda, komen we door de Village Heiban en toevallig was er op deze dag de weekmarkt.
Het was een drukte van jewelste, ik had in deze streek nog niet zoveel mensen bij elkaar gezien, van heinde en verre komt men naar deze markt om goederen te verhandelen of te kopen.
Wat als eerste opvalt, is toch wel weer de vriendelijkheid van de mensen, altijd bereid goedendag te zeggen of een praatje te maken. De vrouwen hier in deze maatschappij groeten ook gewoon terug en als je het vraagt zijn ze ook bereid om zich te laten fotograferen.
Er is wat dat betreft meer vrijheid en ook de plaats van de vrouw is in het openbare leven nadrukkelijk aanwezig.
Hier zie je mensen van diverse stammen (Tribes), zo zijn er ook de nomaden uit midden Afrika. Deze nomaden zijn van de “Fole tribe” en die kom je tegen in Soedan, Kenia, Oeganda enz. enz. De nomaden hebben hele vrolijke en gekleurde kleding en de vrouwen kleden zich ook zeer mooi en ze zijn een opvallende verschijning op de markt, ondanks de enorme hoeveelheid mensen.
Op mijn vraag of ik een foto mocht nemen van hun, was de man die erbij was eerst afwijzend, maar na enkele woorden van de Nationale Monitor (SPLA) de Majoor Hassan, mocht ik wel foto’s maken.
De vrouwen vonden het heel leuk om zichzelf te zien op het schermpje van de digitale camera, met een wat bokkende man op de achtergrond die toch ook wel wilde kijken. Je ziet af en toe heb je wat hulp nodig maar dan heb je ook wat moois, kijk zelf maar. (ik heb de man maar niet op de site gezet)
Zo over de markt lopend en pratend met Majoor Hassan, zei ik tegen hem, “het is wel even wennen dat ik als blanke nu door iedereen aangekeken wordt”. Hij zei, “dat komt niet omdat je een blanke bent maar, omdat de mensen van mening zijn dat de blanke man vrede brengt” en daar zijn ze dankbaar voor.
De slager is ook een verhaal op zich, als je de slagerij nadert kom je eerst het onderdeel van het slachtoffer dat echt niet geconsumeerd wordt, een stuk van de kop met de horens.
Als je dan over de balie kijkt denk je ach het valt wel mee stalen blad, vlees hangt aan een haak en het gaat zelfs op gewicht.
Als je dan 2 meter doorloopt en achter de slager kijkt, zie je een boomstronk die dienst doet als hakblok met daaromheen restanten, van het slachtoffer, die ook niet meer voor consumptie te gebruiken zijn. Hier doorheen flaneren de slagers, met blote voeten in slippers, die druk bezig zijn de laatste restjes aan de man cq vrouw te brengen.
Iets verderop zit de smid op de grond, met behulp van een klein smidsvuurtje, voorvorken van fietsen te repareren en te smeden.
Heel apart om iemand met zoweinig middelen, toch een stukje vakwerk te zien smeden, hij heeft dan ook veel bekijks van jonge mensen op de markt.
Nadat ik op aandringen van mijn collega UNMO’s me had weten los te rukken van alle kinderen, die allemaal op de foto wilden en het gelijk wilden zien, vervolgden we onze reis naar de verificatie in Al Zaraq.
De verificatie bestond uit het noteren van de gegevens die de commandant, een eerste luitenant ons gaf, bij het volgende bezoek zal de eenheid dan opgelijnd staan en wordt er echt geteld hoeveel soldaten, onderofficieren, officieren, wapens en munitie er aanwezig zijn.
Na een samenzijn van een uurtje, met wat water en een sapje, werd de terugreis weer aanvaard.
Het ging natuurlijk weer door een heel mooi landschap, waarbij we ook door een gebied reden waar veel lage boompjes en struiken staan.
Als er nu iemand denkt dat je hier kan verdwalen dan heb ik een geruststellende mededeling, hier lijden niet alle wegen naar Rome maar naar het volgende dorp, dus of je nu linksaf, rechtsaf of rechtdoor gaat het maakt niet uit.
De reden van al die paden/wegen ligt in het feit, dat men in tijden van regen probeert de best begaanbare routes te vinden en ja dan ontstaat er wel eens een paadje meer of minder met gelukkig wel dezelfde eindbestemming.
Terug in Kauda village werd er gestopt om van een wat verlate lunch te genieten. Bij de toko van een Mamsan werd er gezamenlijk uit de “trog” gegeten. Het smaakte goed we hadden rundvlees, geitenvlees, bonen, een echt heerlijke kaas en brood.
De eigenaresse van de toko is een hele trotse en karakteristieke vrouw, ook van haar mocht ik een plaatje schieten.
Het is nu een paar dagen later en het is allemaal goed gegaan, ondanks het drinken en eten dat ik lokaal genoten heb. Dus de volgende keer zal de drempel lager zijn om iets te aanvaarden en hoe het dan gaat ach dat zien we dan wel weer.
Het voordeel van het zuiden is dat er hier wel aan een biertje met % te komen is, geïmporteerd uit Kenya. Het is een kwalitatief goed biertje voor een hard prijsje, ongeveer de prijs van 3 ½ aanbiedingbrood bij de supermarkt.
Ook mijn ALO werkzaamheden blijven doorgaan, zo hadden wij donderdag en vrijdag 3 vluchten van de grootste operationele helikopter in UNMIS, de MI 26. Een enorm bakbeest die gewoon 1 ½ container kan opslokken, van die grote waar we in wonen hier op de team-site.
Ik heb wel even van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem van binnen te bekijken en met de Russische bemanning een praatje te maken.
De helikopter is van een civiele onderneming en vliegt onder UN vlag voor UNMIS.
Als dat bakbeest gaat opstijgen moet je een goed eind uit de buurt zijn, want je wordt kompleet gezandstraald of omver geblazen, zo een geweld is er nodig om op te stijgen.
Voor onze huisjes hebben we een schildwacht geplaatst, een gemummificeerde keversoort met een of ander haak voor op zijn kop, het is een enorme kever van wel 3 a 4 cm lang.
Hij heeft een plaatsje gekregen, op het plantenbakje met palmboomstekje, voor onze containers.
Onze postzakken, die zijn eindelijk aangekomen en we hebben al genoten van een heerlijk bakkie met een brok overheerlijke speculaas.
De Egyptische dokter bij ons op het kamp houdt elke dag spreekuur voor de lokale bevolking en dan ben je af en toe in de gelegenheid om hele mooie foto’s te maken.
Het meisje op de foto is pas 3 maanden oud echt heel vertederend.
Haar broertjes waren ook mee en mijn Bud had ze gelijk aan het werk gezet, ze mochten hem helpen met het onderhoudt aan de auto zo hoefde de moeder niet op ze te letten dat ze niet wegliepen.
Dit was vrijdag en vrijdag is hier zondag en dan wordt er onderhoudt gepleegd.
Ik denk dat het voor het eerst in 3 jaar is dat de auto’s van binnen en buiten onderhouden zijn, ons voorbeeld deed goed volgen, want alle collega’s gingen aan de slag en deden hun best
Nu moeten jullie niet denken dat de auto’s weer spik en span zijn, want ze zijn helemaal uitgeleefd in 3 jaar zonder 1e echelons onderhoud en zouden goed mee kunnen doen aan een “Total make over”
Gisteren waren we nog uitgenodigd bij de Egyptische manschappen voor een kopje thee en dat is echt lachen ze spreken alleen Yes en No Engels, maar met handen en voeten en enorm veel lachen kom je een heel eind.
Als ze moeite hebben met onze namen dan hebben we ook nog een Arabische variant.
Mijn Bud is Abu Suzanna en Ik Abu Daniel
Het betekend Vader van Daniel (vader van de eerst geborene)en bij mijn Bud is dat zijn dochter vandaar Suzanne.
Zo dit is weer een indrukje van Soedan en zijn mensen,
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan Soedan
Ik groet u allen
[إيك] [غروت] [أو] [ألّن]
Martin
مارتن
Zo begon op radio 1 altijd, “met de blik op morgen van GBJ Hilterman”, waarom begin ik zo, wel dat zal ik uit de doeken doen.
Mijn Buddy Ron heeft zo een hele grote MP3 speler (I-pot) met Giga veel muziek en met zijn met de post verkregen zendapparatuur is hij, in navolging van………………… “censuur”, RON FM begonnen in Kauda.
Deze“Low budged” zender heeft al enkele vaste luisteraars, een groep van 4 Nederlanders.
En in de ochtend- en avondzon genieten we van de omgeving en natuurlijk “RON FM”.
Deze week was het ook weer enkele keren patrouille tijd.
Op weg naar een verificatie van een JIU eenheid in Al Zaraq (op 45 Km en 4 uur rijden enkele reis) vanaf Kauda, komen we door de Village Heiban en toevallig was er op deze dag de weekmarkt.
Het was een drukte van jewelste, ik had in deze streek nog niet zoveel mensen bij elkaar gezien, van heinde en verre komt men naar deze markt om goederen te verhandelen of te kopen.
Wat als eerste opvalt, is toch wel weer de vriendelijkheid van de mensen, altijd bereid goedendag te zeggen of een praatje te maken. De vrouwen hier in deze maatschappij groeten ook gewoon terug en als je het vraagt zijn ze ook bereid om zich te laten fotograferen.
Er is wat dat betreft meer vrijheid en ook de plaats van de vrouw is in het openbare leven nadrukkelijk aanwezig.
Hier zie je mensen van diverse stammen (Tribes), zo zijn er ook de nomaden uit midden Afrika. Deze nomaden zijn van de “Fole tribe” en die kom je tegen in Soedan, Kenia, Oeganda enz. enz. De nomaden hebben hele vrolijke en gekleurde kleding en de vrouwen kleden zich ook zeer mooi en ze zijn een opvallende verschijning op de markt, ondanks de enorme hoeveelheid mensen.
Op mijn vraag of ik een foto mocht nemen van hun, was de man die erbij was eerst afwijzend, maar na enkele woorden van de Nationale Monitor (SPLA) de Majoor Hassan, mocht ik wel foto’s maken.
De vrouwen vonden het heel leuk om zichzelf te zien op het schermpje van de digitale camera, met een wat bokkende man op de achtergrond die toch ook wel wilde kijken. Je ziet af en toe heb je wat hulp nodig maar dan heb je ook wat moois, kijk zelf maar. (ik heb de man maar niet op de site gezet)
Zo over de markt lopend en pratend met Majoor Hassan, zei ik tegen hem, “het is wel even wennen dat ik als blanke nu door iedereen aangekeken wordt”. Hij zei, “dat komt niet omdat je een blanke bent maar, omdat de mensen van mening zijn dat de blanke man vrede brengt” en daar zijn ze dankbaar voor.
De slager is ook een verhaal op zich, als je de slagerij nadert kom je eerst het onderdeel van het slachtoffer dat echt niet geconsumeerd wordt, een stuk van de kop met de horens.
Als je dan over de balie kijkt denk je ach het valt wel mee stalen blad, vlees hangt aan een haak en het gaat zelfs op gewicht.
Als je dan 2 meter doorloopt en achter de slager kijkt, zie je een boomstronk die dienst doet als hakblok met daaromheen restanten, van het slachtoffer, die ook niet meer voor consumptie te gebruiken zijn. Hier doorheen flaneren de slagers, met blote voeten in slippers, die druk bezig zijn de laatste restjes aan de man cq vrouw te brengen.
Iets verderop zit de smid op de grond, met behulp van een klein smidsvuurtje, voorvorken van fietsen te repareren en te smeden.
Heel apart om iemand met zoweinig middelen, toch een stukje vakwerk te zien smeden, hij heeft dan ook veel bekijks van jonge mensen op de markt.
Nadat ik op aandringen van mijn collega UNMO’s me had weten los te rukken van alle kinderen, die allemaal op de foto wilden en het gelijk wilden zien, vervolgden we onze reis naar de verificatie in Al Zaraq.
De verificatie bestond uit het noteren van de gegevens die de commandant, een eerste luitenant ons gaf, bij het volgende bezoek zal de eenheid dan opgelijnd staan en wordt er echt geteld hoeveel soldaten, onderofficieren, officieren, wapens en munitie er aanwezig zijn.
Na een samenzijn van een uurtje, met wat water en een sapje, werd de terugreis weer aanvaard.
Het ging natuurlijk weer door een heel mooi landschap, waarbij we ook door een gebied reden waar veel lage boompjes en struiken staan.
Als er nu iemand denkt dat je hier kan verdwalen dan heb ik een geruststellende mededeling, hier lijden niet alle wegen naar Rome maar naar het volgende dorp, dus of je nu linksaf, rechtsaf of rechtdoor gaat het maakt niet uit.
De reden van al die paden/wegen ligt in het feit, dat men in tijden van regen probeert de best begaanbare routes te vinden en ja dan ontstaat er wel eens een paadje meer of minder met gelukkig wel dezelfde eindbestemming.
Terug in Kauda village werd er gestopt om van een wat verlate lunch te genieten. Bij de toko van een Mamsan werd er gezamenlijk uit de “trog” gegeten. Het smaakte goed we hadden rundvlees, geitenvlees, bonen, een echt heerlijke kaas en brood.
De eigenaresse van de toko is een hele trotse en karakteristieke vrouw, ook van haar mocht ik een plaatje schieten.
Het is nu een paar dagen later en het is allemaal goed gegaan, ondanks het drinken en eten dat ik lokaal genoten heb. Dus de volgende keer zal de drempel lager zijn om iets te aanvaarden en hoe het dan gaat ach dat zien we dan wel weer.
Het voordeel van het zuiden is dat er hier wel aan een biertje met % te komen is, geïmporteerd uit Kenya. Het is een kwalitatief goed biertje voor een hard prijsje, ongeveer de prijs van 3 ½ aanbiedingbrood bij de supermarkt.
Ook mijn ALO werkzaamheden blijven doorgaan, zo hadden wij donderdag en vrijdag 3 vluchten van de grootste operationele helikopter in UNMIS, de MI 26. Een enorm bakbeest die gewoon 1 ½ container kan opslokken, van die grote waar we in wonen hier op de team-site.
Ik heb wel even van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem van binnen te bekijken en met de Russische bemanning een praatje te maken.
De helikopter is van een civiele onderneming en vliegt onder UN vlag voor UNMIS.
Als dat bakbeest gaat opstijgen moet je een goed eind uit de buurt zijn, want je wordt kompleet gezandstraald of omver geblazen, zo een geweld is er nodig om op te stijgen.
Voor onze huisjes hebben we een schildwacht geplaatst, een gemummificeerde keversoort met een of ander haak voor op zijn kop, het is een enorme kever van wel 3 a 4 cm lang.
Hij heeft een plaatsje gekregen, op het plantenbakje met palmboomstekje, voor onze containers.
Onze postzakken, die zijn eindelijk aangekomen en we hebben al genoten van een heerlijk bakkie met een brok overheerlijke speculaas.
De Egyptische dokter bij ons op het kamp houdt elke dag spreekuur voor de lokale bevolking en dan ben je af en toe in de gelegenheid om hele mooie foto’s te maken.
Het meisje op de foto is pas 3 maanden oud echt heel vertederend.
Haar broertjes waren ook mee en mijn Bud had ze gelijk aan het werk gezet, ze mochten hem helpen met het onderhoudt aan de auto zo hoefde de moeder niet op ze te letten dat ze niet wegliepen.
Dit was vrijdag en vrijdag is hier zondag en dan wordt er onderhoudt gepleegd.
Ik denk dat het voor het eerst in 3 jaar is dat de auto’s van binnen en buiten onderhouden zijn, ons voorbeeld deed goed volgen, want alle collega’s gingen aan de slag en deden hun best
Nu moeten jullie niet denken dat de auto’s weer spik en span zijn, want ze zijn helemaal uitgeleefd in 3 jaar zonder 1e echelons onderhoud en zouden goed mee kunnen doen aan een “Total make over”
Gisteren waren we nog uitgenodigd bij de Egyptische manschappen voor een kopje thee en dat is echt lachen ze spreken alleen Yes en No Engels, maar met handen en voeten en enorm veel lachen kom je een heel eind.
Als ze moeite hebben met onze namen dan hebben we ook nog een Arabische variant.
Mijn Bud is Abu Suzanna en Ik Abu Daniel
Het betekend Vader van Daniel (vader van de eerst geborene)en bij mijn Bud is dat zijn dochter vandaar Suzanne.
Zo dit is weer een indrukje van Soedan en zijn mensen,
Vanuit Kauda
Zuid Kordofan Soedan
Ik groet u allen
[إيك] [غروت] [أو] [ألّن]
Martin
مارتن
-
20 Mei 2007 - 07:56
Adie & Stef:
Zo mooi en zo goed, Martin prachtig.
Wij lezen met veel plezier je verslagen en hebben met de foto's een goede indruk van je werk en aanwezigheid in het ook mooie Afrika. Groetjes
-
20 Mei 2007 - 08:23
JandvdS:
Martin,
top weer zo'n verslag; het is wel even anders dan een missie in Bosnie of Afghanistan, maar niet minder belangrijk; let maar op: over een paar jaar kunnen jullie zeggen dat jullie de eerste waren en de rest gevolgd is ! Goede indruk van ke werkzaamheden en net als bij Cor heb ik wel een beetje de indruk dat jullie op betaalde safari zijn; niks mee, geniet er van !
Hemelvaartweekend is hier zowat voorbij, we gaan op naar de Pinksteren en de laatste dagen van mei; time flies, stafuitje aanstaande woensdag, daarover volgende keer meer.
Groet
Jan en Ingrid -
20 Mei 2007 - 09:39
Pa En Moe:
zoon een hele dikke knuffel van Pa en Moe Groeten uit heel Borculo. -
20 Mei 2007 - 09:44
Pa:
er stond nog meer voor maar ik weet iets niet meer komt (hoop ik)wel goed volgende keer beter. -
20 Mei 2007 - 16:03
Samantha En Martijn:
hey papa
ik zit hier met martijn :D
ben vandaag met hem naar de kermis geweest en een lol dat die had :)
ik heb hem ff de fotos laten zien aan martijn
en hij zei alleen maar hai papa alles goed en hij ging de hele tijd zwaaien echt vet schattig
doei doei
dikke kusz samen martijn :):)
hvj
-
21 Mei 2007 - 05:36
Daniël Loos:
Hey Pa,
Echt mooi wat je allemaal meemaakt.
En je nieuwe naam is echt mooi het had geen betere kunnen bedenken voor je hahahaha.
Groetjes Daan, Kir en Sam. -
22 Mei 2007 - 08:39
Barbara:
Ik zie dat de speculaas heel overgekomen is en je mok ook toppie.
Die heli is wel gaaf zeg enorm.
Nou toy toy toy en een dikke kus van Martijn en Florine die vinden de foto's ook erg leuk.
Barbara -
22 Mei 2007 - 19:00
Jan Willem:
Hoi Martin,
Gedetailleerd verslag en erg leuk om na het verslag de foto's te zien! Oeps ik zie ondertussen net het bericht van Adie en Stef hieronder en zie dat ik geen orginele tekst heb!
Ik zal de verslagen nog eens goed doornemen, omdat het mij nog niet geheel duidelijk is welke taken je nu exact moet uitvoeren. Als ik nog orginele vragen kan verzinnen dan zal ik ze in ieder geval aan je stellen.
Met je familie hier gaat het goed en Barbara heeft alles onder controle.
Groeten fam vlastuin -
22 Mei 2007 - 20:12
Frans En Loes:
Hoi Martin nou beste bewaker hebben jullie ,mooi verhaal en mooie foto,s hartstikke top hoe jij alles beschrijft hou je taai groetjes Frans en Loes -
22 Mei 2007 - 20:52
Willem Sanders:
Het ziet er allemaal wel goed uit, maar ik denk dat jullie het wel zwaar hebben vanwege de onzekerheid iedere dag. Heb de groeten overgebracht naar de leden van de ACOM regio Midden en daar is het nog allemaal hetzelfde. Hou je haaks
groeten willem sanders -
22 Mei 2007 - 21:31
Roninsoedan.wbj.nu:
Hey Bud,
Vanuit Kadugli groet ik je. Mis je me al een beetje? De reis is prima verlopen alleen reed onze MTO zich tot tweemaal toe vast en kreeg hij een lekke band, waarover later meer.
Tot gauw,
Ron
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
