Kauda Nuba Mountains
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
04 Mei 2007 | Soedan, Khartoem
Als ik dit schrijf zit ik in de “terminal” van Kadugli airport.
Stelt u zich daar maar niet teveel van voor.
Wat wel op valt, is dat de temperatuur in het gebouw redelijk aangenaam is, ondanks dat er geen airco’s zijn en de deuren openstaan.
Als ik de ene kant uit het raam naar buiten (westzijde) kijk zie ik een immense vlakte met lage bomen en struiken, aan de andere kant (oostzijde), daar waar de heli’s en vliegtuigen staan kijk je tegen wat “bergjes” aan.
Als ik daar naar kijk, zo door het raam, terwijl ik dit zit te typen lijkt het net of ik weer in Split ben, alleen ontbreekt hier de kobaltblauwe Adriatische zee.
Toen ik een rondje heb gelopen zag ik tot mijn verbazing dat er een familie koe even kijken op het vliegveld. Ze werden trouwens gelijk weer weggejaagd, want enig gevaar gaat er toch wel vanuit als een Heli of vliegtuig botsautootje speelt met een rund.
Beesten en mensen kunnen trouwens vrij op het vliegveld komen want er staan geen hekken omheen.
Mijn verhaal gaat nu de volgende dag en na de eerste nacht in KAUDA verder.
Wel mensen schenk wat te drinken in, ga even zitten en laat het drankje niet van verbazing uit uw mond lopen.
Kauda, allereerst kan ik zeggen dat het een heel mooi gebied is met bergen en echte Afrikaanse nederzettingen. De mensen hier zijn zeer vriendelijk en spontaan. Ook het communiceren, gaat redelijk goed omdat de meeste mensen de Engelse taal wel enigszins beheersen.
Ok het verhaal, na de tussenstop op Kadugli zijn we nog een half uur verder gevlogen met een Helikopter van de Indiase luchtmacht, een Russische MI8.
Dat betekende sounbarrier op en schudden maar, het schudden was van dien aard dat een Egyptische militair zijn lunch even opwarmde in een daarvoor, speciaal in helikopters, aanwezig zakje.
Dit ontlokte trouwens bij enkele vrouwelijke Afrikaanse passagiers een grote glimlach.
Na een vlucht van 30 minuten over een prachtig landschap landden wij op Kauda Airport, een zandplaat met steengruis airstrip en daarnaast in de drooggevallen rivierbedding een vliegtuig wrak.
Op de grond stond een UNMO uit Equador, Jean Hidalgo (een hele aardige collega) al op ons te wachten en in plaats van naar de team-site te rijden, verplaatsten wij ons richting Kauda voor onze legering.
U kunt het wel begrijpen, twee wat oudere mannen met een vraagteken op hun voorhoofd van, waaruit zal de accommodatie bestaan.
Wel nu,
Gelukkig zijn wij al blank en viel het niet op dat we wit wegtrokken, bij het aanschouwen van het nederige optrekje.
Als je naar zo een onbekend iets gaat ben je als militair eigenlijk altijd wel op van alles voorbereid, dacht ik.
Maar nee, het kan ook echt helemaal niets zijn.
Een kot waar elke zichzelf respecterende boer in Nederland zijn varkens nog niet zou stallen, onhygiënisch, geen water (geen stroom geen water, het toilet doortrekken kan dus niet), geen kook gelegenheid, van 07.00 t/m 08.00 uur van 11.00 t/m 12.00 uur en van 19.00 t/m 22.00 uur is er stroom en tot overmaat van ramp zijn er ook nog roedels honden, die de hele nacht met zijn allen aan het zingen zijn.
Het was zelfs zo erg dat mijn Bud Ron zijn bed uit is gegaan en die zangers heeft gesommeerd op te zouten, dit deden ze ook direct omdat mijn Bud enkele dwingende redenen had voor die krengen.
Alleen toen gingen ze drie bomen verderop weer vrolijk verder tegen elkaar.
Zelfs de lokale ezel was het zo spuugzat, dat hij ze even een kwartiertje heb staan uit te balken.
Na een eerste onrustige nacht, werden we om 07.00 uur gewekt met elektriciteit, het honger gevoel was aanwezig, want het diner de vorige dag had bestaan uit koeken die Dinie, de vrouw van mijn Bud, hem gelukkig nog snel voor vertrek had toegestopt.
Dinie bedankt!!!
Bij aankomst op de team-site bleek tot onze verbazing dat er diverse prefabs leegstaan, wij hebben natuurlijk gelijk even gebabbeld met de team-site leader over het feit, dat we niet content zijn met ons “hotelletje” (5 dollar per nacht) en dat we liever grof geld gaan betalen voor de “Hilton” locatie (30 dollar per nacht) op de team-site.
We hebben ook nog wel wat andere locaties bezocht, om te kijken of die beter bij onze wensen pasten. Deze locaties zijn misschien voor Afrikaanse begrippen luxe onderkomens, voor ons zijn ze toch nog erg primitief te noemen.
Bij WFP (World Food Program) was ook alles bezet en de UNDP (United Nations Development Projects) had hun base ook ontruimd.
Wij zijn hier in het kader van UNMIS en moeten als UNMO de CPA implementeren en monitoren, dus moet het niet zo zijn dat deze taak gehinderd gaat worden door een tweede namelijk, het bezig zijn met hoe kan ik overleven in een kot met verder niets.
Wij gaan onze tweede nacht ook weer doorbrengen in het dorp en hopen morgen de team-site manager te ontmoeten, om snel een prefab te kunnen regelen en in ieder geval voorzien te zijn van drinkwater, stroom en internet.
Verder gaat het blakend met ons, want we kunnen wel een stootje (Kg) hebben :D
En toch het is een prachtig gebied met hele mooie Afrikaanse taferelen.
Ik groet allen vanuit
Soedan
Zuid Kordofan
Kauda
Masalaama
Martin
Stelt u zich daar maar niet teveel van voor.
Wat wel op valt, is dat de temperatuur in het gebouw redelijk aangenaam is, ondanks dat er geen airco’s zijn en de deuren openstaan.
Als ik de ene kant uit het raam naar buiten (westzijde) kijk zie ik een immense vlakte met lage bomen en struiken, aan de andere kant (oostzijde), daar waar de heli’s en vliegtuigen staan kijk je tegen wat “bergjes” aan.
Als ik daar naar kijk, zo door het raam, terwijl ik dit zit te typen lijkt het net of ik weer in Split ben, alleen ontbreekt hier de kobaltblauwe Adriatische zee.
Toen ik een rondje heb gelopen zag ik tot mijn verbazing dat er een familie koe even kijken op het vliegveld. Ze werden trouwens gelijk weer weggejaagd, want enig gevaar gaat er toch wel vanuit als een Heli of vliegtuig botsautootje speelt met een rund.
Beesten en mensen kunnen trouwens vrij op het vliegveld komen want er staan geen hekken omheen.
Mijn verhaal gaat nu de volgende dag en na de eerste nacht in KAUDA verder.
Wel mensen schenk wat te drinken in, ga even zitten en laat het drankje niet van verbazing uit uw mond lopen.
Kauda, allereerst kan ik zeggen dat het een heel mooi gebied is met bergen en echte Afrikaanse nederzettingen. De mensen hier zijn zeer vriendelijk en spontaan. Ook het communiceren, gaat redelijk goed omdat de meeste mensen de Engelse taal wel enigszins beheersen.
Ok het verhaal, na de tussenstop op Kadugli zijn we nog een half uur verder gevlogen met een Helikopter van de Indiase luchtmacht, een Russische MI8.
Dat betekende sounbarrier op en schudden maar, het schudden was van dien aard dat een Egyptische militair zijn lunch even opwarmde in een daarvoor, speciaal in helikopters, aanwezig zakje.
Dit ontlokte trouwens bij enkele vrouwelijke Afrikaanse passagiers een grote glimlach.
Na een vlucht van 30 minuten over een prachtig landschap landden wij op Kauda Airport, een zandplaat met steengruis airstrip en daarnaast in de drooggevallen rivierbedding een vliegtuig wrak.
Op de grond stond een UNMO uit Equador, Jean Hidalgo (een hele aardige collega) al op ons te wachten en in plaats van naar de team-site te rijden, verplaatsten wij ons richting Kauda voor onze legering.
U kunt het wel begrijpen, twee wat oudere mannen met een vraagteken op hun voorhoofd van, waaruit zal de accommodatie bestaan.
Wel nu,
Gelukkig zijn wij al blank en viel het niet op dat we wit wegtrokken, bij het aanschouwen van het nederige optrekje.
Als je naar zo een onbekend iets gaat ben je als militair eigenlijk altijd wel op van alles voorbereid, dacht ik.
Maar nee, het kan ook echt helemaal niets zijn.
Een kot waar elke zichzelf respecterende boer in Nederland zijn varkens nog niet zou stallen, onhygiënisch, geen water (geen stroom geen water, het toilet doortrekken kan dus niet), geen kook gelegenheid, van 07.00 t/m 08.00 uur van 11.00 t/m 12.00 uur en van 19.00 t/m 22.00 uur is er stroom en tot overmaat van ramp zijn er ook nog roedels honden, die de hele nacht met zijn allen aan het zingen zijn.
Het was zelfs zo erg dat mijn Bud Ron zijn bed uit is gegaan en die zangers heeft gesommeerd op te zouten, dit deden ze ook direct omdat mijn Bud enkele dwingende redenen had voor die krengen.
Alleen toen gingen ze drie bomen verderop weer vrolijk verder tegen elkaar.
Zelfs de lokale ezel was het zo spuugzat, dat hij ze even een kwartiertje heb staan uit te balken.
Na een eerste onrustige nacht, werden we om 07.00 uur gewekt met elektriciteit, het honger gevoel was aanwezig, want het diner de vorige dag had bestaan uit koeken die Dinie, de vrouw van mijn Bud, hem gelukkig nog snel voor vertrek had toegestopt.
Dinie bedankt!!!
Bij aankomst op de team-site bleek tot onze verbazing dat er diverse prefabs leegstaan, wij hebben natuurlijk gelijk even gebabbeld met de team-site leader over het feit, dat we niet content zijn met ons “hotelletje” (5 dollar per nacht) en dat we liever grof geld gaan betalen voor de “Hilton” locatie (30 dollar per nacht) op de team-site.
We hebben ook nog wel wat andere locaties bezocht, om te kijken of die beter bij onze wensen pasten. Deze locaties zijn misschien voor Afrikaanse begrippen luxe onderkomens, voor ons zijn ze toch nog erg primitief te noemen.
Bij WFP (World Food Program) was ook alles bezet en de UNDP (United Nations Development Projects) had hun base ook ontruimd.
Wij zijn hier in het kader van UNMIS en moeten als UNMO de CPA implementeren en monitoren, dus moet het niet zo zijn dat deze taak gehinderd gaat worden door een tweede namelijk, het bezig zijn met hoe kan ik overleven in een kot met verder niets.
Wij gaan onze tweede nacht ook weer doorbrengen in het dorp en hopen morgen de team-site manager te ontmoeten, om snel een prefab te kunnen regelen en in ieder geval voorzien te zijn van drinkwater, stroom en internet.
Verder gaat het blakend met ons, want we kunnen wel een stootje (Kg) hebben :D
En toch het is een prachtig gebied met hele mooie Afrikaanse taferelen.
Ik groet allen vanuit
Soedan
Zuid Kordofan
Kauda
Masalaama
Martin
-
04 Mei 2007 - 15:30
Adie & Stef:
Hi Martin,
Ik denk dat de dieren in het dierenpark Amersfoort er beter aan toe zijn?
Groetjes
Adie & Stef -
04 Mei 2007 - 16:06
Lely & Rene :
he martin
na je gesproken tehebben op msn
leef ik erg mee met je
maar zoals je zelf al zegt is goed voor de lijn
nou martin en ron hou je taai daar in dat verweggiestan
groetjes Rene Lely & de kids -
04 Mei 2007 - 18:15
Bart:
Martin,
Blijf vooral de humor vasthouden, (neem desnoods nog een paar foto's van jezelf in een MI8), wij doen ons best voor jullie. Groeten aan Ron.
Grtz Bart -
04 Mei 2007 - 21:27
Frans En Jaqy:
he Martin
waar is die oase dan?
hahahahah
hou je taai he?
en wat zegt de weegschaal nu?
ben benieuwd hihihihihi
veel liefs uit het warme schiedam -
05 Mei 2007 - 11:52
Pa En Moe:
Je moet maar zo denken een slecht begin kan alleen maar beter worden.Ook wat de huisvesting betreft.Haal erens een bloemetje in huis.Ha.Ha Groetjes uit een zonnig borculo Pa en Moe -
05 Mei 2007 - 20:22
Cor:
hoi martin
ik hoop dat het jullie lukt om een beter onderkomen te vinden voor de rest van de missie
hoop dat jullie snel je draai kunnen vinden
hou je taai :o
cor -
06 Mei 2007 - 16:07
Henk V:
hoi Martin
Na een aantal pogingen je weblog kunnen vinden. De verhalen/gebeurtenissen gelezen. Hopende dat je locatie inmiddels verbeterd is. Het ga je goed. -
06 Mei 2007 - 17:55
Samantha:
hey pa,
ik had je vandaag aan de telefoon gehad en je zei dat je vanaaf voor het eerst weer lekker warm gaat eten en ik hoop voor je dat het heerlijk smaakt ge niet er maar van.
je moet wel oppassen dat je niet gelijk gaat krigen want toen je weg ging zei je dat je met een goddelijk lichaam trg zou komen nou en zonder eten gaat dat je misschien ook nog wel lukken ook hahaha:)
nou doe rustigaan en ik hoor weer van je
dikke kus sam hvj -
07 Mei 2007 - 05:29
Daniël Loos:
Hey pa,
Ik vond het fijn je dit weekend gesproken te hebben.
Kirsten vond het ook geweldig dat je gisteren voor haar verjaardag had gebeld ze moest alleen even wennen aan de kleine vertraging hahahaha.
Veel sterkte op je nieuwe locatie.
Groetjes Daan Kir en Sam -
08 Mei 2007 - 08:29
Herman:
Martin, Als ik de foto's bekijk, dan neem ik in oktober mijn eigen caravan wel mee. Hou het heel en tot ziens in Sudan !!
By the way: Hoe regel jij dat met het geld eigenlijk. Krijg je dollars van VN, hoe regel je dat met een bank etc??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
