Laatste hoofdstuk

Zoals beloofd zou ik nog een afsluiting maken aan mij reisverslag van mijn uitzending met UNMIS 10-2
Er zijn alweer vele weken verstreken sinds ik voortijdig op 22 juli 2011 terugkeerde van mijn uitzending, 2 dagen eerder dan gepland en met een treurige reden.
De laatste dagen op teamsite Rumbek en op het Hoofdkwartier in Kharthoum gaven toch wel wat weemoed van dit is toch wel echt de laatste keer dat ik deze plaatsen zie.
Ook UNMIS was bezig zichzelf op te heffen en het HQ UNMIS moest voor 31/08/11 uit Khartoum vertrokken zijn.
Gelijktijdig bepaalde NL dat alle mensen die uitgezonden waren onder de vleugels van UNMIS naar NL moesten terugkomen omdat het VN mandaat op die datum verlopen was. In NL is het namelijk zo dat de 2e Kamer beslist of we gaan deelnemen aan UNMISS de United Natiosn Mission in South Sudan een compleet nieuwe missie met een nieuw mandaat.
Op 30 september 2011 is er besloten dat NL weer gaat deelnemen aan UNMISS.
Nederland levert de komende twee jaar maximaal dertig mensen, onder wie vijftien tot twintig marechaussees, vier civiele politiemedewerkers en enkele stafofficieren op het hoofdkwartier van UNMISS in de Zuid-Sudanese hoofdstad Juba.
Volgens het kabinet gaat het om een ''bescheiden maar relevante bijdrage''. De missie is belangrijk voor de stabiliteit van Zuid-Sudan en de regio, meent het kabinet.
Ik denk persoonlijk een goede zaak en het is goed dat als je A gezegd hebt je ook B zegt als VN lid.
Zuid Soedan staat voor grote uitdagingen in de komende jaren en conflicten intern tussen de verschillende stammen als grens incidenten met Noord Soedan zullen zeker gaan plaatsvinden.
Tussen de stammen zal het gaan om macht en wie speelt uiteindelijk de baas, met Noord Soedan zal het gaan om de nog niet duidelijk gemarkeerde grens tussen Noord- en Zuid Soedan en alle interesses m.b.t. tot de olievelden langs deze grens.
Redenen genoeg om Zuid Soedan te gaan assisteren om als jonge nieuwe staat een stabiel politiek- en veiligheidsklimaat te gaan creëren.

Maar alleen met deze 2 pijlers zijn ze er nog niet infrastructuur en economie moet vanaf de grond opgebouwd gaan worden. Het land is zolang in oorlog geweest dat er geen wegen zijn die het regen- en droge seizoen kunnen trotseren. Ook de economie bestaat nu uit wat lokale bedrijfjes die alleen in de behoefte van een dorp voorzien. Industrie en handel is nog lang niet ingericht om een bedrijfstak te kunnen worden die gaat groeien en werknemers nodig heeft om voor ze te gaan werken. Zolang er geen werk is kan er ook geen geld verdiend worden door de bevolking en kan er ook geen geld uitgegeven worden daardoor zal de groei van de economie tergend langzaam gaan.
Er zal veel geïnvesteerd moeten worden en de Zuid Soedanezen zullen een stabiele samenleving moeten gaan creëren zonder “gewapende”conflicten die soms hele regio’s voor maanden platleggen en waar de bevolking massaal op de vlucht slaat.

Al met al nog een lange weg te gaan, de deelname aan de nieuwe UNMISS missie begint nu voor de hernieuwde Nederlandse bijdrage. Ik ben er van overtuigd dat de collega’s die er nu heen gaan over het algemeen met een zelfde gevoel zullen terugkomen, zoals ik het heb ervaren. Ze zullen Afrika, Zuid Soedan en de Zuid Soedanese bevolking in hun hart sluiten en er kostbare herinneringen aan overhouden.

Met deze laatste bijdrage sluit ik voor mijzelf weer een hele mooie ervaring af en zal er met heel veel plezier aan terugdenken.
En wie weet, zeg nooit nooit, zit er in de toekomst voor mij nog een keer een weerzien met Zuid Soedan in.

Ik bedank en groet al mijn lezers die mij gevolgd hebben, ik hoop dat ik door mijn verhalen iets van het gevoel heb kunnen overbrengen.

Een laatste Masalama
Martin