De klompen aan de wilgen

Voordat ik mijn verslag begin, moet ik eerst even wat recht zetten.

Für Britta

Britta für dich spezial diese Bilder deiner Mutti. Dieser Bilder werden dich unbedingt besser gefallen.
Liebe grüssen von deiner Mutti.

AFSCHEID

Het afscheid van Kauda en iedereen en alles heeft plaats gevonden en ik bevind mij nu in Khartoum.
Afscheid nemen betekend, dag zeggen tegen mensen die ik door mijn missie hier in Soedan heb leren kennen, mee heb samengewerkt en ben gaan waarderen.


MONTEURS

Als eerste waren er vorige week een aantal monteurs uit Kadugli, die gewapend met een gereedschapskist en wat reservedelen, d.m.v. een helikopter, naar Kauda Team Site waren getogen.
Alwaar ze in de open-air garage van Kauda, voor de duty-room onder de blote hemel, geprobeerd hebben van onze 5 overgebleven auto’s weer zoveel mogelijk inzetbaar te maken.
Nu ben ik als logistiekeling (TD’r) wel wat gewend, maar als je jaar in jaar uit werkt onder omstandigheden als op oefening en nooit in een fatsoenlijke garage dan moet ik zeggen petje af voor deze mensen.
Na het valideren, de toegestane vorm van kannibalisatie (met een opgegeven auto de anderen weer oplappen) wisten ze 4 auto’s weer inzetbaar te krijgen.


UNMOs

Als er een UNMO de missie verlaat is het de gewoonte op onze team-site dat er iets voor hem georganiseerd wordt.
Zo ook zou er iets voor mij georganiseerd worden, s’morgens bij de ochtendbriefing werd er gediscussieerd wat het moest gaan worden. Komende tijd gaan er nog meer UNMOs de missie verlaten, mijn Bud , Jean Hidalgo en Kamerari Katwekyra..
Voor die drie wilden ze het gezamenlijk doen en voor mij een klein feestje. Maar al pratende kwamen ze op een geit kopen enz enz.
Ik heb toen aangegeven, dat het voor diezelfde avond allemaal niet meer haalbaar zou zijn en ik het heel leuk zou vinden om in Kauda op de markt afscheid te nemen, onder het genot van een kopje thee en een frisdrankje met koekjes.
En zo arriveerden we s’avonds met alle UNMOs (de UN politie draaide een paar uur dienst in de duty-room) op het marktplein van Kauda, alwaar we een heel gezellige avond gehad hebben.
Het was trouwens voor het eerst dat alle UNMOs gezamenlijk (informeel) tijdens de avonduren in Kauda samen waren en het was precies zoals ik zo vaak tussen de lokale bevolking een kopje thee heb zitten drinken. Nu zullen de mensen die mij kennen wel zeggen jij thee, uhm ja, de koffie hier zit in een kopje formaat vingerhoedje gedempt met suiker. Wat zowat resulteert in gaten in je maagwand, dus dan maar het zekere voor het onzekere, THEE DUS.

LWERE

Afscheid blijf je nemen van iedereen waar je door zo een uitzending bevriend mee bent geworden. Zo ook in Lwere hospitaal, waar ik afscheid genomen heb van Jurgen, Wiebke en Rosmarie.
Door Rosmarie werd een hele lekkere maaltijd klaargemaakt en daar hebben we heerlijk van genoten.
Van Jurgen kreeg ik uit zijn persoonlijke collectie een T-shirt van Cap Anamur. Met de mededeling dat ik de eerste persoon in uniform was die hij als vriend beschouwde.
Na de maaltijd werd de laatste fles rode wijn die ze nog hadden, open gemaakt. Ik moet zeggen dat het wijntje me heerlijk smaakte, vooral zo aangenaam buiten zittend onder een overweldigende sterrenhemel. Zo een pracht aan sterren zien wij in Nederland niet meer, want hier is het nog echt donker s’nachts.
Ook mijn Egyptische vrienden hadden een afscheidsparty georganiseerd, met thee en heel zoet gebak. Ze konden niet bij het afscheid op de markt zijn want het is ramadan en daarom hadden ze een klein feestje op de team-site georganiseerd.


AFSCHEID SLOT

En dan op de laatste avond en ochtend in Kauda, afscheid nemen van de containers, de Nuba Mountains, de lokale bevolking, de armoede, de vluchtelingen, de prachtige natuur, de prachtige zonsondergangen, de Egyptische soldaten, de collega’s, de tolken, de nationale monitors, de lokale staf, de laatste briefing, het Duitse ziekenhuis, het tuintje enz, enz en natuurlijk van mijn BUD RON (met hoofdletters) hij weet waarom.
Dit afscheid is maar van tijdelijke aard want over een paar dagen zijn wij weer verenigd om het laatste gedeelte van de missie, het uitchecken, samen te volbrengen.


KLOMPEN

Zo nu kunnen mijn klompen, die me 5 maanden in Kauda (in Khartoum niet gebruikt) vergezeld hebben door de NUBA MOUNTAINS en die vreselijke klei na de regenbuien, aan de spreekwoordelijke wilgen gehangen worden.
Gewapend met een hamer en spijkers, twee echte klompen, ben ik naar de centrale boom op de team-site gegaan en heb ze daar aan de boom gehangen. Wel voorzien van onze namen en natuurlijk Holland.


VERTREK

Afgelopen donderdag om 14.00 uur was ik op vliegveld van Kauda, om met de helikopter mijn laatste tripje naar Kadugli en aansluitend Khartoum te maken.


KHARTOUM

Ik ben nu in Khartoum de Soedan metropool en geniet van mijn laatste dagen verlof, volgende week gaan we de papiermolen van de VN in om ons uit te checken.
Het einde van een heel interessante missie loopt ten einde en is voor mijn gevoel voorbij gevlogen.

Even terugdenkend aan de Nuba Mountains, dan laat je toch ook een kleinstukje van jezelf achter en denk je hoe zal het er over 10 jaar uitzien.
Wie weet, misschien ga ik er ooit nog wel eens kijken, want; zeg NOOIT NOOIT.


Vanuit Kauda
Zuid Kordofan
Soedan
Groet ik jullie allen
Masalaama
Martin