Het heeft even geduurd.
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Martin
31 Mei 2011 | Soedan, Khartoem
De tijd tussen mijn laatste verslag en deze is een erg lang geweest, het lijkt vrij lang maar hier is de tijd voorbij gevlogen.
In mijn laatste verslag had ik aan het einde melding gemaakt van een stammen conflict in MAPUORDIT. Wel dit conflict heeft mijn werkzaamheden de maand april bepaald.
Na de LDP van 22 t/m 26 maart heb ik nog 4 LDP’s van 5 dagen in 4 weken naar deze plaats gemaakt. 5 dagen op patrouille 3 dagen op de teamsite en dat de hele maand april.
Eerst zal ik iets vertellen over de DINKA’s en de plaats MAPUORDIT voordat ik het verloop van het conflict vertel.
De betekenis van MAPUORDIT is GROTE BRUINE STIER. De Dinka’s (grootste stam in zuid Soedan) zijn vee drijvers en alles in hun naamgeving (plaatsen, personen enz) heeft een relatie met de koeien. Een veel voorkomende naam is MURIAL wat weer zwart witte koe betekend. Dat is trouwens een kleur die in NL veelvuldig voorkomt en hier vrij zeldzaam, dit zijn dan ook de koeien die het meeste waard zijn. Nu ik het over waarde heb van de koeien, heb ik het niet over de vleesprijs, maar de koe als betaal middel.
Voorbeelden;
Een Dinka moet als hij met een vrouw wil trouwen zijn schoonvader tussen de 100 en 200 koeien betalen (afhankelijk hoe mooi de dochter is).
Als iemand door de schuld van een ander gewond geraakt is (bijv gebroken arm) en hij heeft aangifte gedaan bij de politie dan krijgt hij een handgeschreven brief van de politie voor behandeling in het ziekenhuis en op de brief staan een aantal vragen van de politie waaronder hoelang de genezing gaat duren. Met deze brief krijgt het slachtoffer gratis hulp in het ziekenhuis, anders moet hij 20 pond (4 euro) betalen. Met de gegevens van de dokter kan het slachtoffer dan naar de rechter gaan en als de genezing bijv. 30 dagen duurt dan moet de dader hem 2 koeien betalen (ongeveer 15 dagen staat gelijk aan 1 koe).
Er kleeft wel een nadeel aan deze valuta het past niet in een portemonnee, dus heb je hier heel veel erg grote kuddes van koeien die door Cattle keepers worden gehoed. Aangezien koeien toch wel enig groen voer tot zich moeten nemen en ze ook een aardige slok water verorberen trekken ze dus met deze kuddes door het land opzoek naar water en weidegronden. Dat dit voor conflicten zorgt vertel ik verder op in mijn verhaal.
De stad (Payam) Mapuordit werd opgericht in 1993 tijdens de burgeroorlog. De eerste bewoners waren mensen uit Yirol, een stad 80 km afstand. Na het bombardement van Yirol door de overheidssoldaten (Noord Soedan), verlieten de mensen hun oorspronkelijke woonplaats en vertrokken in de richting van Rumbek. Ze vonden een bosrijke omgeving, op ca. 30 km afstand van de grote weg. Onder hen was er een katholieke diocesane priester, Raphael Riel.
Zodra hun toekomstige woonplaats gekozen was, offerde de mensen een grote stier, grijs en bruin van kleur - MAPUORDIT in de Dinka taal. Runderen zijn erg belangrijk voor de Dinka, en dus het offer van die stier werd herdacht in de naam van de nieuwe stad.
In een paar jaar, is het kleine dorp uitgegroeid tot een stadje van ongeveer 30 duizend mensen. Onder de dekking van de bomen krijgen de mensen wat rust van het oorlogsgeweld en hebben ze de mogelijkheid om dit centrum te ontwikkelen.
Zelfs vandaag, zes jaar na het einde van de burgeroorlog, blijft het gebied slecht verbonden met de buitenwereld. Er is geen elektriciteit en alleen de DOR (Diaconese of Rumbek) hebben een satelliet internet verbinding en samen met de HF radio van de politie , hun enige communicatie middel met de buitenwereld.
Omdat de meeste gebouwen rieten hutten zijn lijkt de stad zelf zeer veel op een groot dorp. De Kerk is hier aanwezig sinds het begin met pater Riel, die stierf niet lang geleden en na zijn dood zijn de Comboni Zendelingen doorgegaan met zijn lokale missie. Bezoekers zijn onder de indruk van de seminarie school en de twee grote scholen, met hun ruime binnenplaatsen. Het onderwijs is bestemd voor het primair en voortgezet onderwijs. Hoofd van de school is Zuster Phillipa afkomstig uit Australië die hier, alweer 9 jaar werkzaam is namens de DOR.
Tijdens de oorlog was dit de enige middelbare school van het gebied, waar nu meer dan 300 studenten studeren. Onder hen zijn er 80 seminaristen van het bisdom Rumbek, begeleid door twee Apostelen van Jezus, een internationaal missionaris instituut die gevestigd is in Kenia. De begeleiders zijn afkomstig uit de Soedan, Kenia en Oeganda. Er zijn velen die naar deze school willen komen.
Ook wordt er actief gewerkt binnen de bevolking om zoveel mogelijk meisjes naar de school te krijgen en ook wordt er geprobeerd om oudere mannen en vrouwen naar de school te krijgen om ze te leren lezen en schrijven. De honger naar kennis onder de bevolking is groot. De zendelingen zagen het belang van onderwijs voor de mensen en hun toekomst, daarom werd er extra inspanningen geleverd op het gebied van onderwijs.
De kerk opende ook een kleine medische post voor de gezondheidszorg van de groeiende bevolking. In 2002, kwam Brother Rosario Iannetti naar Mapuordit. Rosario is een Italiaanse arts en beetje bij beetje, werd de kleine post getransformeerd in een gezondheidscentrum en in de loop van tijd tot een volwaardig ziekenhuis met meer dan 100 bedden. Het ziekenhuis bestaat nu uit verschillende afdelingen en een operatiekamer. Het personeel komt uit Zuid Soedan, maar ook uit Kenia, Oeganda, Italië en Slowakije. Het ziekenhuis staat in heel Zuid Soedan bekend als zeer goed en patiënten komen van heinde en verre om hier geholpen te kunnen worden.
De DOR is nu druk bezig met het afronden van een grote kerk en een jeugdcentrum. Dit jeugdcentrum bestrijkt een gebied van 150 bij 150 meter met; een betonnen basketbal/voetbalveld en een volleybalveld, een outdoor filmwand en een gastenverblijf. Van de sportvelden wordt elke avond druk gebruik gemaakt door de jeugd.
De Dinka’s zijn erg lange mensen en geknipt voor de spelletjes basket- en volleybal. Dus wie weet zien we ze nog eens in een finale op de Olympische spelen.
Het conflict.
Het Jeugdcentrum, met zijn omheining, is die 4 weken onze thuisbasis geweest tijdens de LDP’s naar MAPUORDIT. In het gebied tussen MAPUORDIT en MVOLO zijn zo een 30 tot 40.000 mensen op de vlucht geslagen voor het geweld.
Het geweld dat was uitgebroken, was tussen de Dinka’s uit Lake State en de Jur uit Western Equatoria. Het was allemaal begonnen in december vorig jaar om een zwangere koe die door de Jur gestolen was van de Dinka’s. Zoals het hier normaal is wordt er gelijk verhaal gehaald bij de andere partij. Het conflict werd steeds gewelddadiger en t/m eind april zijn er zo een 70 mensen van de Dinka en Jur bevolking doodgeschoten. Ook werden in een enorm gebied de meeste dorpen platgebrand en zelfs publieke instellingen werden inbrand gestoken, vernield of leeggeroofd, hierbij moet je denken aan scholen, medische posten en kerken. De meeste van deze gebouwen waren grote hutten met rieten daken. Tijdens onze patrouilles in het gebied hebben wij beide partijen duidelijk getracht te maken dat het vernietigen van deze faciliteiten een grote stap achteruit is in plaats van gezamenlijk hun nieuwe staat te gaan opbouwen. Het verkrijgen van medicijnen en schoolspullen (alle schoolboeken waren ook verbrand) is in deze gebieden niet makkelijk en het duurt heel lang voordat alle vernietigde spullen weer opnieuw geleverd zullen en kunnen worden.
Tijdens onze patrouilles hebben wij met alle partijen gesproken, zoals dorps bestuurders, geestelijken, county commissioners, politie, het leger, de bevolkingsgroepen, de vluchtelingen, NGO organisaties en de beide strijdende partijen.
Wat mij in het gehele conflict opgevallen is, is dat er respect was voor de VN. Wij waren dan tijdens het conflict als enige organisatie in het gebied om de partijen aan te horen en hun te vertellen dat geweld alleen geweld oproept en geen conflicten kan oplossen.
Ook het leed van de vluchtelingen, voornamelijk kinderen, vrouwen en oude mensen, was erg schrijnend doordat iedereen gevlucht was voor het geweld konden ze maar weinig bezittingen meenemen en zo was er een grote behoefte aan plastic zeilen om een onderkomen te kunnen maken, jerrycans, keukengerij enz enz. Ook moest er rekening gehouden worden met een mogelijke uitbraak van epidemieën dus een vaccinatie programma was ook zeer gewenst.
Een grote vredesbijeenkomst in MAPUODIT op 5 april 2011 met de Gouverneurs van Lake State en Western Equatoria en de Commissarissen van Yirol West en Mvolo was een eerste aanzet om het geweld definitief te stoppen. Er werd aan het eind van de meeting een zes tal punten bekend gemaakt hoe men tot een duurzame vrede tussen beide stammen wilgaan komen.
In de loop van de 4 weken dat wij op patrouille waren in het gebied kwam o.a. door onze rapporten de hulpverlening opgang en dit was net op tijd want het regenseizoen was al aan de deur aan het kloppen.
Veiligheidstroepen van de SPLA JIU werden gestationeerd in het gebied en de rust keerde langzaam weer, maar voor velen toch te laat, omdat er voor deze mensen voor het regenseizoen geen mogelijkheid meer is om hun huizen weer op te bouwen en het land op tijd te bewerken.
Wat dit voor consequenties heeft voor de toekomst, de tijd zal het leren, maar een ding staat vast er zal te weinig voedsel geproduceerd worden om alle hongerige monden te gaan vullen.
Nu aan het einde van mei is de situatie al dusdanig verbeterd dat zelfs de Jur bevolking uit MVOLO alweer gebruik maakt van het ziekenhuis in MAPUORDIT zonder het risico te lopen om naar de eeuwige jachtvelden gezonden te worden.
Het blijft allemaal bizar en ze hebben nog een lange weg te gaan voordat al deze conflicten alleen nog in de geschiedenis boeken over Zuid Soedan voorkomen.
Na al deze weken in het conflict gebied die veel tijd in belslag hebben genomen, ben ik in mei op verlof geweest en afgelopen week weer met frisse zin begonnen aan het laatste stukje van mijn uitzending.
Vanuit een mooi en zonnig Rumbek
Masalama
Martin
In mijn laatste verslag had ik aan het einde melding gemaakt van een stammen conflict in MAPUORDIT. Wel dit conflict heeft mijn werkzaamheden de maand april bepaald.
Na de LDP van 22 t/m 26 maart heb ik nog 4 LDP’s van 5 dagen in 4 weken naar deze plaats gemaakt. 5 dagen op patrouille 3 dagen op de teamsite en dat de hele maand april.
Eerst zal ik iets vertellen over de DINKA’s en de plaats MAPUORDIT voordat ik het verloop van het conflict vertel.
De betekenis van MAPUORDIT is GROTE BRUINE STIER. De Dinka’s (grootste stam in zuid Soedan) zijn vee drijvers en alles in hun naamgeving (plaatsen, personen enz) heeft een relatie met de koeien. Een veel voorkomende naam is MURIAL wat weer zwart witte koe betekend. Dat is trouwens een kleur die in NL veelvuldig voorkomt en hier vrij zeldzaam, dit zijn dan ook de koeien die het meeste waard zijn. Nu ik het over waarde heb van de koeien, heb ik het niet over de vleesprijs, maar de koe als betaal middel.
Voorbeelden;
Een Dinka moet als hij met een vrouw wil trouwen zijn schoonvader tussen de 100 en 200 koeien betalen (afhankelijk hoe mooi de dochter is).
Als iemand door de schuld van een ander gewond geraakt is (bijv gebroken arm) en hij heeft aangifte gedaan bij de politie dan krijgt hij een handgeschreven brief van de politie voor behandeling in het ziekenhuis en op de brief staan een aantal vragen van de politie waaronder hoelang de genezing gaat duren. Met deze brief krijgt het slachtoffer gratis hulp in het ziekenhuis, anders moet hij 20 pond (4 euro) betalen. Met de gegevens van de dokter kan het slachtoffer dan naar de rechter gaan en als de genezing bijv. 30 dagen duurt dan moet de dader hem 2 koeien betalen (ongeveer 15 dagen staat gelijk aan 1 koe).
Er kleeft wel een nadeel aan deze valuta het past niet in een portemonnee, dus heb je hier heel veel erg grote kuddes van koeien die door Cattle keepers worden gehoed. Aangezien koeien toch wel enig groen voer tot zich moeten nemen en ze ook een aardige slok water verorberen trekken ze dus met deze kuddes door het land opzoek naar water en weidegronden. Dat dit voor conflicten zorgt vertel ik verder op in mijn verhaal.
De stad (Payam) Mapuordit werd opgericht in 1993 tijdens de burgeroorlog. De eerste bewoners waren mensen uit Yirol, een stad 80 km afstand. Na het bombardement van Yirol door de overheidssoldaten (Noord Soedan), verlieten de mensen hun oorspronkelijke woonplaats en vertrokken in de richting van Rumbek. Ze vonden een bosrijke omgeving, op ca. 30 km afstand van de grote weg. Onder hen was er een katholieke diocesane priester, Raphael Riel.
Zodra hun toekomstige woonplaats gekozen was, offerde de mensen een grote stier, grijs en bruin van kleur - MAPUORDIT in de Dinka taal. Runderen zijn erg belangrijk voor de Dinka, en dus het offer van die stier werd herdacht in de naam van de nieuwe stad.
In een paar jaar, is het kleine dorp uitgegroeid tot een stadje van ongeveer 30 duizend mensen. Onder de dekking van de bomen krijgen de mensen wat rust van het oorlogsgeweld en hebben ze de mogelijkheid om dit centrum te ontwikkelen.
Zelfs vandaag, zes jaar na het einde van de burgeroorlog, blijft het gebied slecht verbonden met de buitenwereld. Er is geen elektriciteit en alleen de DOR (Diaconese of Rumbek) hebben een satelliet internet verbinding en samen met de HF radio van de politie , hun enige communicatie middel met de buitenwereld.
Omdat de meeste gebouwen rieten hutten zijn lijkt de stad zelf zeer veel op een groot dorp. De Kerk is hier aanwezig sinds het begin met pater Riel, die stierf niet lang geleden en na zijn dood zijn de Comboni Zendelingen doorgegaan met zijn lokale missie. Bezoekers zijn onder de indruk van de seminarie school en de twee grote scholen, met hun ruime binnenplaatsen. Het onderwijs is bestemd voor het primair en voortgezet onderwijs. Hoofd van de school is Zuster Phillipa afkomstig uit Australië die hier, alweer 9 jaar werkzaam is namens de DOR.
Tijdens de oorlog was dit de enige middelbare school van het gebied, waar nu meer dan 300 studenten studeren. Onder hen zijn er 80 seminaristen van het bisdom Rumbek, begeleid door twee Apostelen van Jezus, een internationaal missionaris instituut die gevestigd is in Kenia. De begeleiders zijn afkomstig uit de Soedan, Kenia en Oeganda. Er zijn velen die naar deze school willen komen.
Ook wordt er actief gewerkt binnen de bevolking om zoveel mogelijk meisjes naar de school te krijgen en ook wordt er geprobeerd om oudere mannen en vrouwen naar de school te krijgen om ze te leren lezen en schrijven. De honger naar kennis onder de bevolking is groot. De zendelingen zagen het belang van onderwijs voor de mensen en hun toekomst, daarom werd er extra inspanningen geleverd op het gebied van onderwijs.
De kerk opende ook een kleine medische post voor de gezondheidszorg van de groeiende bevolking. In 2002, kwam Brother Rosario Iannetti naar Mapuordit. Rosario is een Italiaanse arts en beetje bij beetje, werd de kleine post getransformeerd in een gezondheidscentrum en in de loop van tijd tot een volwaardig ziekenhuis met meer dan 100 bedden. Het ziekenhuis bestaat nu uit verschillende afdelingen en een operatiekamer. Het personeel komt uit Zuid Soedan, maar ook uit Kenia, Oeganda, Italië en Slowakije. Het ziekenhuis staat in heel Zuid Soedan bekend als zeer goed en patiënten komen van heinde en verre om hier geholpen te kunnen worden.
De DOR is nu druk bezig met het afronden van een grote kerk en een jeugdcentrum. Dit jeugdcentrum bestrijkt een gebied van 150 bij 150 meter met; een betonnen basketbal/voetbalveld en een volleybalveld, een outdoor filmwand en een gastenverblijf. Van de sportvelden wordt elke avond druk gebruik gemaakt door de jeugd.
De Dinka’s zijn erg lange mensen en geknipt voor de spelletjes basket- en volleybal. Dus wie weet zien we ze nog eens in een finale op de Olympische spelen.
Het conflict.
Het Jeugdcentrum, met zijn omheining, is die 4 weken onze thuisbasis geweest tijdens de LDP’s naar MAPUORDIT. In het gebied tussen MAPUORDIT en MVOLO zijn zo een 30 tot 40.000 mensen op de vlucht geslagen voor het geweld.
Het geweld dat was uitgebroken, was tussen de Dinka’s uit Lake State en de Jur uit Western Equatoria. Het was allemaal begonnen in december vorig jaar om een zwangere koe die door de Jur gestolen was van de Dinka’s. Zoals het hier normaal is wordt er gelijk verhaal gehaald bij de andere partij. Het conflict werd steeds gewelddadiger en t/m eind april zijn er zo een 70 mensen van de Dinka en Jur bevolking doodgeschoten. Ook werden in een enorm gebied de meeste dorpen platgebrand en zelfs publieke instellingen werden inbrand gestoken, vernield of leeggeroofd, hierbij moet je denken aan scholen, medische posten en kerken. De meeste van deze gebouwen waren grote hutten met rieten daken. Tijdens onze patrouilles in het gebied hebben wij beide partijen duidelijk getracht te maken dat het vernietigen van deze faciliteiten een grote stap achteruit is in plaats van gezamenlijk hun nieuwe staat te gaan opbouwen. Het verkrijgen van medicijnen en schoolspullen (alle schoolboeken waren ook verbrand) is in deze gebieden niet makkelijk en het duurt heel lang voordat alle vernietigde spullen weer opnieuw geleverd zullen en kunnen worden.
Tijdens onze patrouilles hebben wij met alle partijen gesproken, zoals dorps bestuurders, geestelijken, county commissioners, politie, het leger, de bevolkingsgroepen, de vluchtelingen, NGO organisaties en de beide strijdende partijen.
Wat mij in het gehele conflict opgevallen is, is dat er respect was voor de VN. Wij waren dan tijdens het conflict als enige organisatie in het gebied om de partijen aan te horen en hun te vertellen dat geweld alleen geweld oproept en geen conflicten kan oplossen.
Ook het leed van de vluchtelingen, voornamelijk kinderen, vrouwen en oude mensen, was erg schrijnend doordat iedereen gevlucht was voor het geweld konden ze maar weinig bezittingen meenemen en zo was er een grote behoefte aan plastic zeilen om een onderkomen te kunnen maken, jerrycans, keukengerij enz enz. Ook moest er rekening gehouden worden met een mogelijke uitbraak van epidemieën dus een vaccinatie programma was ook zeer gewenst.
Een grote vredesbijeenkomst in MAPUODIT op 5 april 2011 met de Gouverneurs van Lake State en Western Equatoria en de Commissarissen van Yirol West en Mvolo was een eerste aanzet om het geweld definitief te stoppen. Er werd aan het eind van de meeting een zes tal punten bekend gemaakt hoe men tot een duurzame vrede tussen beide stammen wilgaan komen.
In de loop van de 4 weken dat wij op patrouille waren in het gebied kwam o.a. door onze rapporten de hulpverlening opgang en dit was net op tijd want het regenseizoen was al aan de deur aan het kloppen.
Veiligheidstroepen van de SPLA JIU werden gestationeerd in het gebied en de rust keerde langzaam weer, maar voor velen toch te laat, omdat er voor deze mensen voor het regenseizoen geen mogelijkheid meer is om hun huizen weer op te bouwen en het land op tijd te bewerken.
Wat dit voor consequenties heeft voor de toekomst, de tijd zal het leren, maar een ding staat vast er zal te weinig voedsel geproduceerd worden om alle hongerige monden te gaan vullen.
Nu aan het einde van mei is de situatie al dusdanig verbeterd dat zelfs de Jur bevolking uit MVOLO alweer gebruik maakt van het ziekenhuis in MAPUORDIT zonder het risico te lopen om naar de eeuwige jachtvelden gezonden te worden.
Het blijft allemaal bizar en ze hebben nog een lange weg te gaan voordat al deze conflicten alleen nog in de geschiedenis boeken over Zuid Soedan voorkomen.
Na al deze weken in het conflict gebied die veel tijd in belslag hebben genomen, ben ik in mei op verlof geweest en afgelopen week weer met frisse zin begonnen aan het laatste stukje van mijn uitzending.
Vanuit een mooi en zonnig Rumbek
Masalama
Martin
-
31 Mei 2011 - 12:50
Marianne Dobber :
Zo sta je voor de deur, en nu weer een story !Wel weer leuk om te lezen !Geniet er nog maar even van , voor je het weet ben je weer thuis !!Groetjes Harry en Marianne -
31 Mei 2011 - 13:50
Desiree:
hoi martin
wel heftig hoor maar fijn om tehoren dat het toch wel werkt dat jullie daar zijn en konden helpen om dit conflickt optelossen.
groetjes uit amersfoort -
31 Mei 2011 - 14:00
Samantha:
hey pa....
je eerste verslag na je verlof staat er weer op :)
die drie weken dat je thuis was zijn voorbij gevlogen!!!
nu nog twee maand en dan ben je weer thuus!!
en ohjah heb je niet horen toeteren toen je overvloog;) haha
spreek je snel weer
dikke kus... sam
-
31 Mei 2011 - 15:25
Jeroen:
Goede tijd nog en wellicht nog veel mooie ervaringen.
-
31 Mei 2011 - 16:09
Zeg Gaat Ie Nu?:
Hoi Martin
Zo gaat ie nu? of heb je nog wat Hollandse koeien nodig?
Maar ziet er goed uit en nog een paaaaaar nachies slapen joh.
Sterkte
Frans G -
31 Mei 2011 - 19:12
Ron Van Doorn:
hee gozer, ik ga aan pappa Dinka vragen hoeveel koeien het kost om jou daar te houden hahahaha.
Alles goed gozer? Leuk je weer even in NL gezien te hebben.
Maak er wat moois van.
Kwa herrie ya koeonana! -
31 Mei 2011 - 21:27
Ton Van De Kamp:
Hallo Martin,
omdat ik zo lang niks vernam ging ik er van uit dat je al definitief naar Nederland was, foutje dus
Ik wens je voor het resterende deel daar alle goeds toe en volg weer met genoegen je verhalen.
groeten,
Ton -
01 Juni 2011 - 09:22
Henk Pruijsers,:
Ja Martin dat is weer een heel verhaal. Maar lees het met plezier, en je ziet, misschien voor ons iets kleins loopt daar goed uit de hand.
Hier in S'berg niet echt nieuws, en je zult e.e.a. wel volgen via de krant. Weer is lekker vandaag.. zon, wat wind. Laatste dag van de week en voor velen lang weekend.
Houd stand en we zien/lezen je weer.
-
01 Juni 2011 - 10:47
Vriendinnetje:
hey topper
zo weer heerlijk zitttte lezen
ben blij dat ik daar hihihihi niet woon wat zou ik wel niet kosten hahahahhahaahahahha
op naar het volgende verhaal en dan ook met zeer mooie fotos
lief vriendje dikke zoen vriendinnetje hihi -
02 Juni 2011 - 07:47
Reinoud:
Martin weer interessant om te lezen, ik ben blij dat ik terug ben maar mis het leven daar ook wel een beetje. Succes!!! -
02 Juni 2011 - 13:28
Stef & Adie:
Hoi Martin,
weer vele zaken en altijd interessant.
tot Zoys - Soest
Adie en Atef -
07 Juni 2011 - 19:04
Ko Van Weerden:
Beste Martin,
Ook van mijn kant heeft het weer even geduurd na mijn laatste reactie. Het doet me goed je verslagen te lezen. Het lijkt me een bijzondere ervaring na je vorige uitzending. In mijn vorige bericht had ik al aangegeven dat al je verslagen in boekform best lezenswaardig zullen zijn. Mogelijk is dit een overweging waard. Nog een laatste toer en het moment van huiswaarts gaan is aangebroken.
Mede namens ACOM regio midden wens ik je alle sterkte en gezondheid toe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
